tag:blogger.com,1999:blog-5153769722653669152024-02-20T21:43:02.643-08:00Vassilis TsabropoulosVassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.comBlogger21125tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-78920287444559048952020-04-09T07:26:00.000-07:002020-04-09T08:19:33.014-07:00Τελικά, τι είναι ευτυχία ;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyS5e8R8n2IdVGWPv08MxdHGd2jZs4WbrajMdWmfLjIVOGkZz8_BVnfIuSayljzBP4E0JcbPmhDJvTm9S5iTtfGUnKKG89rq0-c5daNDqNNcXsBcjh2h_ItZwxxYeoFf1m1LVQSJ0ofBmP/s1600/bustos-756620__340.webp" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: left;"><img border="0" data-original-height="340" data-original-width="507" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyS5e8R8n2IdVGWPv08MxdHGd2jZs4WbrajMdWmfLjIVOGkZz8_BVnfIuSayljzBP4E0JcbPmhDJvTm9S5iTtfGUnKKG89rq0-c5daNDqNNcXsBcjh2h_ItZwxxYeoFf1m1LVQSJ0ofBmP/s400/bustos-756620__340.webp" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Οι φιλόσοφοι πάσχισαν στους αιώνες να ορίσουν την ευτυχία, να ταυτίσουν τη δυσερμήνευτη έννοια του καλού με μια υπαρκτική, παγιωμένη και ασφαλή κατάσταση. Κάτι που θα μπορούσε, ως συνταγή ζωής, αν το ακολουθήσει κανείς, να συναντήσει το καλό και να </span>καρπωθεί το πολυπόθητο αγαθόν. Έτσι, ο Αρίστιππος ο Κυρηναίος, τον τέταρτο πριν τον Χριστό αιώνα, εισηγήθηκε την απόλυτη παράδοση στην αξία των ηδονών, για να έρθει αργότερα ο Επίκουρος να ηρεμήσει τα πνεύματα με μια πιο μετριοπαθή και συγκρατημένη άποψη για τις καταστηματικές προς τις κατά κίνησιν ηδονές. Οι Σοφιστές και ο Hobbes, από την άλλη πλευρά, επέμεναν πως το καλό είναι ο,τι ικανοποιεί και προασπίζει το ατομικό συμφέρον, η αυτοσυντήρηση δηλαδή στο μεγαλείο της. Δημοφιλής και κλασσική, αναμφίβολα, συνταγή με πολλούς οπαδούς στις μέρες μας, χριστιανούς και μη. Ο Αριστοτέλης και ο Mill υπέθεσαν πως ευτυχία και καλό είναι ο,τι συμβάλλει στην ανθρώπινη ευδαιμονία. Γνωστό προσφιλές τσιτάτο τους: "μεγαλύτερη ευτυχία για τον μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων".</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Η ιστορία όμως δείχνει, πως μάλλον απέτυχαν να προσεγγίσουν την ηθική έννοια του καλού. Το σφάλμα τελικώς, η πλάνη καλύτερα, των εισηγητών των προηγούμενων θεωριών, έγκειται ακριβώς στο ότι δεν συνειδητοποίησαν την εννοιολογική διαφορά των περιγραφικών προτάσεων και των αξιολογικών, των λεγομένων ηθικών κρίσεων, με τις οποίες ορίζεται πώς πρέπει να συμπεριφέρεται κανείς, ώστε οι πράξεις του να ορίζονται ηθικά θεμιτές. Ταυτίζοντας δηλαδή, τον ωφελιμισμό με το καλό, στην ουσία έλεγαν πως το καλό είναι το καλό. Μια αδιάφορη κενή ταυτολογία έδωσε σταδιακά άδοξο τέλος στις παρόμοιες θεωρίες για τον ορισμό του καλού. Οι φιλόσοφοι τη βάφτισαν φυσιοκρατική πλάνη.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6nzGuxYRFngKjrCHY7r_apoKykUN9vfvZZQjYIOBsrzbb1Zz-qL1K4r5FKx2QjZdNvN1kSo5ALBsFgHE3_36eKtG0Ag79NhpLq3DGHHIsMMp3CeXcQLSvpPjVYfAp-lvzWw_Ug0AHai45/s1600/3eca109ab42b153db0b28e768e6ca067.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: left;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6nzGuxYRFngKjrCHY7r_apoKykUN9vfvZZQjYIOBsrzbb1Zz-qL1K4r5FKx2QjZdNvN1kSo5ALBsFgHE3_36eKtG0Ag79NhpLq3DGHHIsMMp3CeXcQLSvpPjVYfAp-lvzWw_Ug0AHai45/s320/3eca109ab42b153db0b28e768e6ca067.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: right;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
Πριν πολλούς αιώνες, περπάτησε στη γη ένας Άνθρωπος, που αγάπησε τον άνθρωπο όπως τον Πατέρα Θεό, για τον οποίον μιλούσε διαρκώς. Ακόμα και αν έκανε θαύματα, γιάτρεψε αρρώστους, ανέστησε νεκρούς, άγγιζε χωρίς γάντια και μάσκες προστασίας τους λεπρούς, ως εκ του θαύματος, δεν τον πίστεψαν, τον σκότωσαν στο όνομα του Θεού που προστάτευαν. Τότε δεν υπήρχαν βέβαια αντισηπτικά μαντήλια, για να απενοχοποιούν εκείνους που επιθυμούν να αγγίζουν άφοβα τον πλησίον. Να αγαπούν τον πάσχοντα "αποστειρωμένα" ως εαυτόν. Όποιος επιθυμούσε να αγαπά, να διακονεί τον αναξιοπαθούντα, να θεραπεύει, μαρτυρούσε για την αγάπη του. Δεν θα μπορούσε λοιπόν μια διδασκαλία, η οποία δεν ανεφέρθη ποτέ στην απατηλή έννοια της "ευδαιμονίας", να γίνει αρεστή και δημοφιλής. Ούτε φυσικά να χαρίσει σε όλους τη συνταγή της ευτυχίας, με ένα τσιτάτο και ένα χαμόγελο. Να προσφέρει στους ανθρώπους την ευδαιμονία και να αποδεχθεί το αίσθημα της αυτοσυντήρησης, που επιμελώς όλους τους αιώνες κρύβεται κάτω από την αυθεντία της επικρατούσας θρησκείας, η οποία ποτέ δεν θα ανεχόταν να γίνει θαύμα το Σάββατο. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Αν εξακολουθούμε να μιλάμε για την υπερβατική αποφασιστικότητά μας, για να ορίζουμε συνεχώς το καλό, ίσως ο λόγος έγκειται στην ελαττωματική κατανόησή μας για το ποιος και τι είναι ο Θεός και, συνεπώς, ποια αυθεντική ελευθερία πρέπει να σημαίνει η ύπαρξή Του. Αν σκεφτούμε τη θεότητα ως ύπαρξη μεταξύ των όντων, τότε μπορεί να φανεί ότι τελικά μπορούμε να επιλέξουμε άλλους, διαφορετικούς θεούς και άλλα αγαθά αντί του ίδιου. Γιατί όχι ο Βάαλ αντί του Θεού; Γιατί όχι τον πλούτο και την εξουσία, αντί του Χριστού; Αλλά, όταν ο Θεός κατανοηθεί σωστά, ως η απεριόριστη πληρότητα και η πραγματικότητα του όντος κάθε ύπαρξης, τότε δεν μπορεί να γίνει κατανοητή ως μία μόνο από τις πολλές επιλογές. Δεν είναι ένα διακριτό αντικείμενο που μπορούμε απλά να επιλέξουμε, όπως θα μπορούσαμε να επιλέξουμε πορτοκαλάδα αντί για σοκολάτα. Δεν στέκεται μαζί με άλλα όντα και άλλα πιθανά αγαθά. Είναι η ίδια η Αλήθεια, η ίδια η Βουλή, η ίδια η Ομορφιά. Δεν είμαστε ελεύθεροι, τελικά, γιατί διαθέτουμε πολλαπλές επιλογές. Γινόμαστε ελεύθεροι, όταν επιλέγουμε καλά, επιτυγχάνοντας έτσι την αληθινή ευτυχία, της οποίας είμαστε θεϊκοί μιμητές.</div>
<div style="text-align: left;">
Τα ανθρώπινα όντα επιθυμούν πάντα την ευτυχία και ενεργούν προς τον σκοπό αυτό, ανεξάρτητα από το πόσο διαστρεβλωμένη είναι και νοσηρά έχει μεταλλαχθεί αυτή η επιθυμία. Η πεποίθηση ότι μπορούμε να απορρίψουμε εν τέλει τον Θεό, αναλαμβάνει απολύτως την ευθύνη (οντολογικά ίσως αδύνατο) του διαζυγίου μεταξύ του Θεού και της καλοσύνης και επομένως μεταξύ του Θεού και της ευτυχίας.</div>
<div style="text-align: left;">
Οι θρησκευόμενοι μιλούν, μερικές φορές, για τον Θεό σαν να ήταν απλώς ένας άλλος ανθρώπινος δικαστής που αναζητά τη δική του δόξα και απαιτεί υπακοή για χάρη Του. Η σχέση της υπερβατικής αγάπης που συνενώνει τον Αναίτιο και τον αιτιώδη άνθρωπο, ώστε να συμβεί το "ακατόρθωτο" στο όνομα της θεϊκή αγάπης, περιορίζεται σε σχέση υπηκόου με βασιλιά για την αποφυγή της Γέενας του πυρός. Δεν μπορούμε τελικά να απορρίψουμε τον Δημιουργό και τον Πατέρα της ψυχής μας, χωρίς να απορρίψουμε τον εαυτό μας, να αντιταχθούμε στο θέλημά του για τη ζωή μας, χωρίς να αντιτιθέμεθα, ίσως σχιζοφρενικά και αυτοκαταστροφικά, στο δικό μας θέλημα για τη ζωή μας.</div>
<div style="text-align: left;">
Αλλά, αν ο Θεός είναι ο αγαπημένος μας Δημιουργός, τότε θέλει για εμάς ακριβώς αυτό που, στο πιο θεμελιώδες επίπεδο της ύπαρξής μας, επιθυμούμε για τον εαυτό μας. Θέλει να βιώσουμε την υπέρτατη ευτυχία, να ικανοποιήσουμε τις βαθύτερες επιθυμίες μας και να ικανοποιήσουμε όλες τις ανάγκες μας.</div>
<div style="text-align: left;">
Οι συνθήκες των επιλογών είναι πάντοτε, έτσι κι αλλιώς, περιορισμένες, στον περιορισμένο κόσμο μας. Η εσκεμμένη ελευθερία που προσπαθούμε να κερδίσουμε είναι πάντοτε ικανή μόνο για ένα πεπερασμένο σύνολο πιθανών προσδιορισμών, λύσεων και υποθετικών ευδαιμονιών.</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
Τώρα, βλέπουμε μέσα σε ένα γυαλί, σκούρα, θαμπά και παραμορφωμένα. Όταν όμως είμαστε πρόσωπο με πρόσωπο μπροστά Του και Τον δούμε στη δόξα της καλοσύνης, της ομορφιάς και της αλήθειας του, πώς δεν μπορούμε να τον αγαπήσουμε;</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Βασίλης Τσαμπρόπουλος</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
</div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-69730193652064365022020-04-08T10:17:00.001-07:002020-04-09T08:19:51.363-07:00Η Θεϊκή Τελειότητα <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; color: #050505; font-size: 15px; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe6Dr107e-qjN6-E6W9rR80qBXaBdpEm2nZ3JorgT2Z8j5kKBFQ_ybRkIToanQc0itUR9j9_tZ2VQIPy3ZsZVLdCF0PaCG041xWppyKKyYwb1US1AQv0rvnkjI4iceCCInZ7lw9SJCHg09/s1600/The-Incredulity-of-Saint-Thomas-1600-1601-detail-by-Caravaggio-Bildergalerie.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="background-color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><img border="0" data-original-height="1032" data-original-width="666" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe6Dr107e-qjN6-E6W9rR80qBXaBdpEm2nZ3JorgT2Z8j5kKBFQ_ybRkIToanQc0itUR9j9_tZ2VQIPy3ZsZVLdCF0PaCG041xWppyKKyYwb1US1AQv0rvnkjI4iceCCInZ7lw9SJCHg09/s400/The-Incredulity-of-Saint-Thomas-1600-1601-detail-by-Caravaggio-Bildergalerie.png" width="257" /></span></a></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="background-color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αν ο Θεός είναι η απόλυτη ύπαρξη, δεν θα ήταν δύσκολο να σκεφτούμε πως δεν υπάρχει τελειότητα που ο Θεός δεν διαθέτει. Αν ο Θεός που ορίζεται ως ένα ον αιώνιο , παντοδύναμο, πανάγαθο, δεν χαρακτηρίζεται από την αναγκαία σχέση των ιδιοτήτων Του με την ουσία Του, τότε η έννοιά Του ως Θεού θα ετίθετο υπό αίρεση.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Θα ήταν αδύνατο να εννοηθεί ποτέ ως Θεός, ένα ον, που δεν έχει απαρέγκλιτα αυτές τις ιδιότητες. Έτσι οι ιδιότητες του Θεού, ως προς τη λογική θεμελίωση της έννοιάς Του, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της ουσίας Του. Αντιθέτως, όλες οι εν δυνάμει "τελειώσεις" που τα όντα έχουν -η πραγμάτωση δηλαδή των δυνατοτήτων τους στον απόλυτο βαθμό- συνθέτουν εξ αρχής ατελείς, μα ταυτόχρονες ελπιδοφόρες διαδικασίες. Περιέχονται όμως, με κάποιον τρόπο μέσα στον Θεό, κάνοντας τη σχέση του Θεού με τον άνθρωπο περιπετειώδη και ευφάνταστη. </span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="background-color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Πώς άλλωστε θα μπορούσε να περιγραφεί η σχέση Δημιουργού και δημιουργήματος; Τα πεπερασμένα πράγματα και οι εν δυνάμει τελειότητές τους, αν και ατελείς καταστάσεις της πραγματικότητας, δεν μπορούν να είναι ξένα ή έξω από τη σφαίρα της παντοδυναμίας του Θεού, μα πάντα μπορούν να διακριθούν από τη φύση του Θεού, διεκδικώντας έστω κάποιο μικρό "μερίδιο" της ύπαρξής Του. Η αγάπη, ως έλξη φύσεως, συγχωρεί την κλοπή του τρόπου του Αναίτιου. </span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="background-color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αυτή η διαπίστωση, νιώθω πως παρηγορεί και θέλγει την ψυχή του ανθρώπου, στην αναζήτησή του ή μάλλον στην αναμέτρησή του με τον θείον. Με το γεγονός πως δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την ύπαρξη Του, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τον Θεό. Έτσι, δεν έχουμε άμεση εικόνα για το πώς ο Θεός διαθέτει τέλειες ιδιότητες. Αλλά, η γνώση ότι ο Θεός είναι υποστατική ύπαρξη (η οποία δεν είναι η γνώση της ύπαρξης ή του Θεού) μας επιτρέπει , αφενός να κατανοήσουμε ότι ο Θεός διαθέτει όλες τις τελειότητες και αφετέρου να ψηλαφίσουμε, κατά το δυνατόν της φύσης μας, τον τρόπο με τον οποίο υπάρχουν αυτές οι τελειότητες στον Θεό .</span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="background-color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η υγεία, για παράδειγμα, είναι μια "τελειότητα" ενός ζωντανού πράγματος, αλλά συνεπάγεται την κατοχή ενός υλικού σώματος που μπορεί να αρρωστήσει, να φθαρεί και τελικώς να πεθάνει. Τα σώματα, που είναι υλικά, μπορούν εύκολα να καταστραφούν, γιατί περιορίζονται σε συγκεκριμένους χώρους και σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές. Ζουν εν χρόνω και συνεπαγωγικά μεταβάλλονται διαρκώς. Η υγεία, που θεωρείται ως ύψιστη τελειότητα για τους ανθρώπους, συμπεριλαμβάνει μέσα της την ατέλεια, τη φθορά, ακόμη και τη σχετική μη ύπαρξη της, και, επομένως δεν μπορεί να αποδοθεί κυριολεκτικά στον Θεό ως ιδιότητα. </span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="background-color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="font-family: inherit;">Αυτές οι διακριτικές τελειότητες που χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους ως ένυλες υποστάσεις οφείλονται σαφώς στην ατέλεια της αιτιώδους φύσης του ανθρώπινου όντος. Είναι σαφές πως θα ήταν μεγάλο νοηματικό ατόπημα να αποδοθούν στον Θεό. </span><span style="font-family: inherit;">Παρόλο που η υγεία δεν μπορεί να αποδοθεί προδήλως, ως τελειότητα, στον Θεό, η ζωή, εν αντιθέσει - με την έννοια της λειτουργίας του εαυτού Του - μπορεί να αποδοθεί. Ο Θεός υπάρχει, δημιουργεί , αγαπά, άρα Ζει. </span></span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="background-color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Θεός ενεργεί από τον εαυτό του και δεν επηρεάζεται από άλλες δυνάμεις ή πράγματα που ενεργούν έξω από Εκείνον. Ο λόγος του εκάστοτε τρόπου της βούλησης του Θεού βρίσκεται πάντα μέσα Του, κάτι που ταυτίζεται σε απόλυτο βαθμό με την ιδέα της απόλυτης Υπαρκτικής Ελευθερίας Του. Ωστόσο, η ζωή, ως έννοια δεν είναι μια διακριτική ιδιότητα του Θεού, σαν να ήταν κάτι διαφορετικό από τη ζωή του Θεού, ή από τις άλλες ιδιότητες του Θεού και εν τέλει από τον ίδιο τον Θεό. Εάν ο Θεός είχε διακριτικές, σύνθετες ιδιότητες, θα ήταν πεπερασμένος, φθαρτός και αιτιώδης. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Οι ιδιότητές του θα βελτιωνόταν από την μεταβολή της ίδιας της φύσης Του. Στην έννοια του Θεού όμως η ουσία και οι ιδιότητες Του είναι ταυτόσημες. Έτσι, συμπεραίνουμε το απλό και το μη σύνθετο της θεϊκής φύσης. Ο Θεός δεν είναι μια σύνθετη υπόσταση , υπό την έννοια πως από τη μια πλευρά έχομε την ουσία Τού και από την άλλη τις ιδιότητες Του, οι οποίες υφίστανται ανεξαρτήτως και ακολουθούν την δική τους πορεία.</span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; color: #050505; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="background-color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αν ο Θεός, όπως είπαμε, είναι απλός ως φύση, πώς είναι δυνατόν να αποδώσουμε στον Θεό δικαιοσύνη, έλεος, ελεύθερη βούληση, δύναμη, ζωή και αγάπη, που σημαίνει διαφορετικά πράγματα, όταν αναγνωρίζουμε ότι στον Θεό δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ τους; Τίποτα στην έννοια της ζωής ως εκμετάλλευση του εαυτού μας δεν συνεπάγεται μεταφυσική σύνθεση ή τελειότητα. Ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός κάνει την παρουσία της ζωής ως κοινωνούμενη αλήθεια διαφέρει, βεβαίως, από τον τρόπο που κάνουμε την αντίστοιχη δήλωση της αλήθεια της. </span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="background-color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η μορφή της ζωής μας εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου καθώς ενεργούμε με σχέσεις αλληλεπίδρασης και αλληλεξάρτησης. Οι κοινωνίες, στους αιώνες, έχουν κτιστεί πάνω σε αυτές τις σχέσεις. Μοιάζει όμως πως η κοινωνία του Θεού είναι διαφορετική. Ο Θεός δρα με αντίθετο τρόπο: ο Θεός είναι πράξη, καθαρή πράξη, σχέσης αγάπης και ως αποτύπωμα πράξης της αγάπης δεν υπόκειται σε δράση από άλλους. Αυτονομείται η βούλησή Του, εντός των τειχών της Θεϊκής Του ύπαρξης. Τόσο τα ανθρώπινα όντα όσο και ο Θεός κάνουν την μαρτυρία της αληθινής "ζωής" στις δικές τους αντίστοιχες μορφές - η μία πεπερασμένη, ατελής, περιορισμένη η άλλη άπειρα, τέλεια και απεριόριστα. </span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="background-color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Παρόλο που ίσως έχουμε μια καλή κατανόηση του τι είναι η ζωή ως πεπερασμένα όντα, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τη ζωή του Θεού. Γνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι η απεριόριστη ζωή, η ζωή με την τέλεια έννοια πέραν από ό,τι μπορούμε να ισχυριστούμε, αλλά μοιάζει πως η ζωή μας αποκαλύπτει μόνο έμμεσα την Αλήθεια Του, έτσι ώστε να είναι αναγκαία η αποκαλυπτική διαμεσολάβηση της Τελειότητός Του, ώστε το Τέλειον να γίνει ελάχιστα κατανοητό. Η λογική μας θα μπορούσε να αντισταθμίσει το υπέρλογον της Τελειότητας Του και η πίστη μας να γίνει η θεραπαινίδα του μη κατανοητού της φύσης Του. Μόνο μέσω της αρμονικής σύμμιξης λογικής και πίστης θα μπορούσαν να τεθούν οι βάσεις για την αρμονική σχέση του Αναίτιου με το Αιτιώδες. </span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="background-color: white; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Έτσι, παρόλο που οι έννοιες μας για τη ζωή, τη δικαιοσύνη, το έλεος, την καλοσύνη και την αγάπη διαφέρουν μεταξύ τους, αυτή η εννοιολογική διαφορά - δηλαδή οι διαφορές που υφίστανται ανάμεσα στις έννοιές - δεν συνεπάγεται πραγματική διαφορά στο Θεό, ανάμεσα στις ιδιότητές του, ούτε εμποδίζει την κυριολεκτική ομιλία για τον Θεό. Η ζωή με μια πιο σωστή έννοια είναι ό,τι μπορούμε να ισχυριστούμε ως παρατηρητές μιας πραγματικότητας εν αμφιβολία. Αυτό μάλλον που η ζωή είναι στ' αλήθεια αποκαλύπτεται μόνο έμμεσα, απροϋπόθετα και πάλι εν αμφιβολία. Ίσως διαφορετικά δεν θα είχε αξία.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="background-color: white;"><br /></span>
<span style="background-color: white;">Βασίλης Τσαμπρόπουλος</span></span></div>
</div>
</div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-23045380307599032002020-03-31T09:07:00.000-07:002020-04-09T08:20:06.066-07:00Οι μουσικοί την εποχή του Κορονοϊού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5-iKWDFQlhLPjJ5cpnWQYOa8wmXK0FDveRgEuRttviOj1kNJiFgw3cjrT5Apf0mIjszRyz_Qc_wrc5Yie1FTeFmmbGBTfGPEPtz_xOvyZqpCTWrNni7B0CBJkUqvJ0dnjue469l16v6wK/s1600/92607504_2685789638315882_4999848154569375744_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><img border="0" data-original-height="453" data-original-width="604" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5-iKWDFQlhLPjJ5cpnWQYOa8wmXK0FDveRgEuRttviOj1kNJiFgw3cjrT5Apf0mIjszRyz_Qc_wrc5Yie1FTeFmmbGBTfGPEPtz_xOvyZqpCTWrNni7B0CBJkUqvJ0dnjue469l16v6wK/s400/92607504_2685789638315882_4999848154569375744_n.jpg" width="400" /></span></a></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Για εμάς τους μουσικούς, τους ανθρώπους της τέχνης, η περίοδος της αναγκαστικής απομόνωσης, μας προσφέρει τη δυνατότητα να κατανοήσουμε και επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με την τέχνη που θεωρούμε, έως σήμερα, πως υπηρετούμε. <span style="font-family: inherit;">Λόγω της έξαρσης του επικίνδυνου ιού, η επικοινωνία μας με το κοινό σταμάτησε, οι συναυλίες διεκόπησαν, οι χώροι που μας φιλοξενούσαν έκλεισαν, τα θέατρα έμειναν άδεια. Σε αντίθεση με τα πρώτα συναισθήματα της επιφαινόμενης λύπης και της προσδοκώμενης επιστροφής στη συνήθη ροή των πραγμάτων, ήρθε η στιγμή να αποκαλυφθεί η αλήθεια για καθέναν από εμάς. Μια αλήθεια που θα ορίσει εκ νέου τη σχέση μας με ο,τι αγαπάμε και επιθυμούμε να προσφέρουμε σαν δώρο στους ανθρώπους. </span></span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η στιγμή της προσωπικής μας απομόνωσης θα αναδείξει την τιμή της αλήθειας της σχέση μας με τη μουσική, χωρίς να μεσολαβεί ο αναγκαίος σκοπός της, η χρησιμότητά της. Καταργείται επιτέλους η παρουσία του κοινού, του ακροατηρίου που χρησιμοποιείται σαν ένα άλλοθι της εκφοράς των συναισθημάτων μας, της ψεύτικης προσφοράς που χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό την τέχνη και όσους την υπηρετούν στις μέρες μας. </span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Οι καλλιτέχνες αγαπούν το κοινό, όπως συχνά αναφέρουν, ανιδιοτελώς, επειδή εμφορούνται από απέραντη αγάπη και επιθυμία προσφοράς στον άνθρωπο. Πόσο μακριά παραμένουν αυτές οι επιδερμικές ομολογίες από την έννοια της ανιδιοτέλειας ως αναγκαίας προϋπόθεσης να ορισθεί η έννοια της αγάπης και η απουσία κάθε ίχνους εγωισμού. Ας σκεφτούμε ποιοι από εμάς θα αντέχαμε να υπάρχουμε, να ζούμε ως καλλιτέχνες, αν δεν υπήρχε το κοινό, ως η αναγκαία προϋπόθεση επιβεβαίωσης της εικόνας μας. Σε ποιον από εμάς θα αρκούσε να συνυπάρχει μόνο με την παρουσία του ταλέντου του "κατ'ιδίαν", μόνος, δίχως την αρένα των πολυπληθών θεατών να τον επευφημεί; </span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ελάχιστοι αγαπούν τη σχέση με το αντικείμενο της επιθυμίας τους. Αρκούνται εύκολα στη δόξα της εικόνας τους, στην εθελούσια υποταγή στην ιδιότητα που φέρουν, ώστε μέσω αυτής να αντέχουν τον εαυτό τους. </span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Μόνο που αναγκαστικά η ερημία και η απομόνωση μάς φέρνει αντιμέτωπους με το ψέμα των ιδιοτήτων, που επιμελώς και εντέχνως καλλιεργούμε όλη μας τη ζωή. Είναι η στιγμή του ξεγυμνώματος της ύλης και η αρχή της αναμέτρησης με το πνεύμα. Είναι το σημείο που εισερχόμαστε σε μια πολυπόθητη ιδανική αταξική κοινωνία που καταδεικνύει εμφατικά τις ψευδεπίγραφες συμπεριφορές και τις φτιαχτές ιδιότητες, εκείνων των επώνυμων, μα ουσιαστικά ανώνυμων, πνευματικά ανθρώπων. </span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ας γίνουμε αυτή τη δύσκολη περίοδο του εγκλεισμού, βαθύτεροι, ειλικρινέστεροι απέναντι στον εαυτό μας. Ας μελετήσουμε μουσική δίχως την προσμονή της συναυλίας, την ανάγκη της επιβράβευσής μας έναντι του κοινού, το σχεδιασμό της ανόδου μας. Ας ξεχάσουμε το όνομά μας, και ας ακουμπήσουμε το πεντάγραμμο της ψυχής μας, σαν να μην ξαναϋπάρξει μια αίθουσα γεμάτη να μας περιμένει χαϊδεύοντας τη ματαιοδοξία μας στο όνομα της αγάπης.</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span>
Βασίλης Τσαμπρόπουλος</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">*Σημ.: Η φωτογραφία δεν είναι προϊόν μοντάζ, αλλά από συναυλία στο αστεροσκοπείο Αθηνών.</span></div>
</div>
</div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-54026700394601636722020-03-16T09:49:00.000-07:002020-04-09T08:20:19.673-07:00Ο εκμηδενισμός της ύπαρξης, αφετηρία νέας ζωής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="g5ia77u1 jb3vyjys qt6c0cv9" data-testid="outgoing_group" style="animation-name: none; background-color: white; color: #1c1e21; font-size: 15px; padding-bottom: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="animation-name: none;">
<div data-testid="mwchat_outgoing_row" role="row" style="animation-name: none;">
<div class="" data-testid="Keycommand_wrapper" style="animation-name: none;">
<div class="j83agx80" style="animation-name: none; display: flex;">
<div class="h9e7qa53 l9j0dhe7 ni8dbmo4 lzcic4wl" data-scope="messages_table" role="gridcell" style="animation-name: none; outline: none; overflow-x: hidden; position: relative;" tabindex="0">
<span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="animation-name: none; display: inherit; font-family: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; width: inherit;"></span><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<div class="ni8dbmo4 stjgntxs ii04i59q" style="animation-name: none; overflow: hidden; white-space: pre-wrap;">
<div class="l60d2q6s d1544ag0 sj5x9vvc tw6a2znq l9j0dhe7 ni8dbmo4 stjgntxs jm1wdb64 qv66sw1b i6jr3soi k4aqvg2j g8e0jvg7 geli4699 fkq5d175 oskkt2ky i4sm7uox fin0ypmt j10cs0yc aw4oqepz fgzft9zi dzm1kfb5 oc4jhviy h624itt5 reaovrpu hwba8txa dzgn2jm7 n4g4bzxc sdxs9vve yfudjqg5 gt092ec4 t02hhl22 cur584us lm2lsiji" style="animation-name: none; overflow-wrap: break-word; overflow: hidden; padding: 7px 12px 8px; position: relative;">
<div class="ljqsnud1" style="animation-name: none;">
<div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; margin: 0px; overflow-wrap: break-word;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="animation-name: none; display: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; width: inherit;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcxi-Tpu5G1Z1goNikMBglkQ28pVA9wJlFHvs5ZOcCxgFvY0jAEqoabbwSmgf4ifnFm0DS8JEPzSqf1aW6fOyH2zyzxcQRaUKf_BaZV9R5gjZG7KzoJ_b4KHzrWTT9d01303P-3OTDE4V8/s1600/92667327_781437775714687_5029957700675436544_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><img border="0" data-original-height="764" data-original-width="1080" height="282" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcxi-Tpu5G1Z1goNikMBglkQ28pVA9wJlFHvs5ZOcCxgFvY0jAEqoabbwSmgf4ifnFm0DS8JEPzSqf1aW6fOyH2zyzxcQRaUKf_BaZV9R5gjZG7KzoJ_b4KHzrWTT9d01303P-3OTDE4V8/s400/92667327_781437775714687_5029957700675436544_n.jpg" width="400" /></span></a></span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="animation-name: none; display: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; width: inherit;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αγαπητοί μου φίλοι, με λύπη μου τις τελευταίες ημέρες γίνομαι μάρτυρας, όπως οι περισσότεροι από εμάς, των σφοδρών αντιπαραθέσεων σχετικά με τη στάση που τηρεί η Εκκλησία απέναντι στην πανδημία, τον τρόπο εκφοράς του λόγου των κληρικών απέναντι στα μεγάλα προβλήματα του καιρού μας και, εν κατακλείδι, για το εάν η παρουσία της εκκλησίας στη σύγχρονη κοινωνία αποτελεί τροχοπέδη που μας εγκλωβίζει σε σκοταδισμό ή οδό πνευματικής ανέλιξης, με στόχο την υπαρκτική μας ελευθερία και εσχατολογικά την σωτηρία μας. Το μεγαλύτερο θέμα της έντονης αντιπαράθεσης των τελευταίων ημερών υπήρξε το μυστήριο της θείας ευχαριστίας, αν θα πρέπει να τελείται λόγω της φονικής γρίπης ή εάν η ανάγκη προστασίας του συνόλου υπαγορεύει την άμεση απαγόρευση της θείας κοινωνίας. Θα επιθυμούσα να καταθέσω σύντομα τις σκέψεις μου για αυτό το ακανθώδες πλέον ζήτημα.</span></span><span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="animation-name: none; display: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; width: inherit;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Θεωρώ, αρχικώς, πως το πρόβλημα ξεκινά από την συστατική έννοια του Θεού, ως δημιουργικής πρώτης Αρχής. Αν όντως υφίσταται ως έννοια και ύπαρξη ή αποτελεί μια λογικώς θεμιτή ρυθμιστική έννοια, για τον καθησυχασμό της ανθρωπότητας και την ηθική συγκράτηση των κοινωνικών μαζών. </span></span><span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="animation-name: none; display: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; width: inherit;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αυτό που τείνει να περνά πάντα απαρατήρητο είναι ότι η αποτυχία των αποδείξεων, γι' αυτούς που επιθυμούν μια σοβαρή προσέγγιση του θέματος, είναι κάτι το αναμενόμενο στο χώρο της θρησκείας. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι, για τους οποίους οποιαδήποτε βάσιμη απόδειξη στην πραγματικότητα θα μείωνε, αντί να αυξήσει την αίγλη της θρησκευτικής πίστης. Πρώτα απ' όλα, το να μπορέσει κανείς να αποδείξει την ύπαρξη ενός Θεού απαιτεί το να μπορεί να κατανοήσει τους λόγους για την ύπαρξη αυτού του Θεού, πράγμα προφανώς αδύνατο. Αυτή η πρώτη διαπίστωση θα μπορούσε να δώσει τέλος στην αναζήτηση μας. </span></span><span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="animation-name: none; display: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; width: inherit;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αν ανατρέξουμε για λίγο στη Ιστορία, μέσα από τις θρησκευτικές παραδόσεις των λαών θα παρατηρήσουμε πως οι μόνοι θεοί που μπορούν να τους κατανοήσουν πλήρως οι άνθρωποι είναι αυτοί τους οποίους δημιουργούν, κατά τη δική τους εικόνα, σαν ανθρώπινες δηλαδή προεκτάσεις των επιθυμιών τους, με προσχεδιασμένη όμως την εικόνα της θεϊκής τελειότητας βάσει των αναγκών τους. Οι θεοί κουμπώνουν έτσι στις ανάγκες των ανθρώπων, τους φέρνουν χαρές, ηδονές, πλούτο, ευημερία, γιατί μόνον έτσι θα άξιζε κανείς να τους λατρεύει, να τους προσκυνά. Δεν είναι τυχαίο πως η ειδωλολατρεία αναφέρεται ως σοβαρή ηθική αστοχία, ως μεγάλο αμάρτημα στη Βίβλο. </span></span><span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="animation-name: none; display: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; width: inherit;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Για τους πιστούς όλων των εποχών, γι' αυτούς που αναζήτησαν την ύπαρξη του Θεού, θα έπρεπε να είναι αναμενόμενο ότι οι υποτιθέμενες αποδείξεις πάντα θα αποτυγχάνουν, επειδή αυτές οι αποδείξεις είναι αναπόφευκτα ανθρώπινες, ανθρωποκεντρικές και προδήλως έχουν θέσει εξ αρχής τα όρια τους. </span></span><span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="animation-name: none; display: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; width: inherit;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ας σκεφτούμε το εξής: Αν ο Θεός -έστω και αν δεν υφίσταται ως ύπαρξη για τους αρνητές του- γινόταν ολοκληρωτικά και καθαρά αντιληπτός μέσω των ανθρωπίνων αισθήσεων, τότε η εμπειρία αυτή δεν θα ήταν τρομακτική; Αν η παντοδυναμία ενός υπεραισθητού Θεού αποκαλυπτόταν, δεν θα εκμηδένιζε την ανθρώπινη ελευθερία; Εάν αίσθηση της παντογνωσίας, σε όλη της την έκταση,γινόταν αντιληπτή δεν θα υποβάθμιζε οποιαδήποτε ανθρώπινη προσπάθεια για γνώση; Σκεφτείτε να ζείτε με ένα υπερ-χαρισματικό γονιό ο οποίος θα μείωνε,εξαιτίας της τελειότητας του,τις πιθανότητες ολοκλήρωσης του παιδιού του απλά και μόνο μέσω της παρουσίας του, όσο και αν το αγαπούσε. Ίσως αυτός, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να είναι ο λόγος για τον οποίο η Βίβλος λέει ότι είναι αδύνατο να δει κανείς το Θεό και να ζήσει ή ότι η αρχή της σοφίας είναι ο φόβος και όχι η κατανόηση. </span></span><span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="animation-name: none; display: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; width: inherit;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αν τα πράγματα ήταν έτσι και μπορούσε κανείς να ανακαλύψει το Θεό μέσω της λογικής, τότε η πνευματική αναζήτηση θα ήταν μια βαρετή, αποκαρδιωτική εμπειρία. Ποιος θα ήταν ο ρόλος των συναισθημάτων μας, των Τεχνών, των αποκαλυπτικών εμπειριών της διαρκούς ανακάλυψης του αντι-κείμενου κόσμου; Αν δηλαδή η λογική μπορούσε να αποδείξει τα πάντα, τότε θα εξουσίαζε τα πάντα και αυτό φοβάμαι πως θα μας έκανε λιγότερο ανθρώπους. Στ' αλήθεια θα επιθυμούσαμε κάτι τέτοιο; </span></span><span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="animation-name: none; display: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; width: inherit;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Στην πραγματικότητα , το πόσο πιστεύει κανείς στο Θεό είναι πρωτίστως θέμα της καρδιάς -υπό τη μεταφορική έννοια- και όχι του μυαλού. </span></span><span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="animation-name: none; display: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; width: inherit;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="font-family: inherit;">Η καρδιά του ανθρώπου, ως το απόλυτο κέντρο της συνειδητότητας, με το οποίο οι άνθρωποι προσπαθούν να συνενώσουν το πλήθος των σκέψεων τους, των καταγεγραμμένων εμπειριών τους, των διαισθήσεων και όλων των δεδομένων που έχουν στη διάθεση τους. Εκεί, αισθάνομαι πως κατοικεί ανεπαίσθητα ο Θεός, μέσα σε αυτή την καρδιά που ορίζουμε απόλυτα ως ελεύθερα -μη μηχανικά όντα- ώστε να Τον επιλέγουμε ή να τον απορρίπτουμε. Έτσι γεννιέται το καλό, φίλοι μου, ως μια ελεύθερη επιλογή, που πάντα θα βρίσκεται μέσα μας, εντός του εαυτού μας και της βούλησης μας. Εάν ήταν έξω από εμάς, αν είχαμε φτιαχτεί, ώστε να πράττουμε πάντοτε το καλό, είναι προφανές πως δεν θα ήμασταν ελεύθεροι, αφού ο λόγος που θα πράτταμε το καλό, θα ήταν έξω από τον εαυτό μας, θα βρισκόταν στη βούληση του Θεού και όχι στη δική μας.</span><span style="color: var(--always-white); font-family: inherit;">Άρα, είναι δικό μας θέμα, δική μας επιλογή η σχέση μας με το Θεό, η ελεύθερη απόρριψη της. Η διαδικασία μαρτυρίας του καλού παραμένει μια ελεύθερη και μη καταναγκαστική πράξη. Δεν στέφεται λοιπόν κανείς μάρτυρας ή ομολογητής της πίστης κοινωνώντας, ούτε υπερασπιστής και προστάτης της ανθρώπινης υπόστασης αυτός που καταγγέλλει το μυστήριο της μετάληψης ως επικίνδυνο. Θα μπορούσαν να είναι και τα δυο βαθιά υποκριτικά. Εκείνος που προσσεγγίζει το δισκοπότηρο, την εποχή της μεγάλης αρρώστιας, αψηφώντας τις προειδοποιήσεις, στ' αλήθεια είναι τόσο καθαρός, ώστε να δοκιμαστεί με παρρησία ενώπιον του Θεού; </span></span></span><span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="animation-name: none; display: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; width: inherit;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Οι πραγματικές πράξεις αγάπης απέναντι στο Θεό ή στους ανθρώπους δεν ορίζονται από ιδιοτέλεια, η οποία προστατεύει ή αναδεικνύει τις ανθρώπινες ιδιότητες, ως προβεβλημένες εικόνες.</span></span><span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="animation-name: none; display: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; width: inherit;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Υφιστάμεθα τη ζωή ως πάσχοντες, γεμάτοι ανάγκες και περιορισμούς. Είναι προσωπική η Οδός. Δεν χρειαζόμαστε ούτε συνηγόρους ούτε εισαγγελείς. Η Εκκλησία αν επιθυμεί να διαδραματίσει έναν ρόλο ουσιαστικό αυτές τις δύσκολες στιγμές, θα πρέπει να υπερασπιστεί το θεμελιώδες της χριστιανικής πίστης. Τον επαναπροσδιορισμό της ζωής και του Θανάτου. Εκεί πάντα θα υφίσταται η αχίλλειος πτέρνα της ανθρωπότητας. Στην αντιστροφή του νοήματος των λέξεων, όπως τις ξέρουμε και τις χρησιμοποιούμε. Ο εκμηδενισμός της ύπαρξής μας, ως αισθητής πραγματικότητας, ονομάζεται πλέον ζωή. Εκεί χτυπά η δυσκολία της πίστης. Εκεί ορίζεται η ελευθερία της επιλογής.</span></span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<div class="g5ia77u1 jb3vyjys qt6c0cv9" data-testid="outgoing_group" style="animation-name: none; background-color: white; color: #1c1e21; font-size: 15px; padding-bottom: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="animation-name: none;">
<div data-testid="mwchat_outgoing_row" role="row" style="animation-name: none;">
<div class="" data-testid="Keycommand_wrapper" style="animation-name: none;">
<div class="j83agx80" style="animation-name: none; display: flex;">
<div class="h9e7qa53 l9j0dhe7 ni8dbmo4 lzcic4wl" data-scope="messages_table" role="gridcell" style="animation-name: none; outline: none; overflow-x: hidden; position: relative;" tabindex="0">
<div class="ni8dbmo4 stjgntxs ii04i59q" style="animation-name: none; overflow: hidden; white-space: pre-wrap;">
<div class="l60d2q6s d1544ag0 sj5x9vvc tw6a2znq l9j0dhe7 ni8dbmo4 stjgntxs jm1wdb64 qv66sw1b i6jr3soi k4aqvg2j g8e0jvg7 geli4699 fkq5d175 oskkt2ky i4sm7uox fin0ypmt j10cs0yc aw4oqepz fgzft9zi dzm1kfb5 oc4jhviy h624itt5 reaovrpu hwba8txa dzgn2jm7 n4g4bzxc sdxs9vve yfudjqg5 gt092ec4 af2nlw56 cur584us lm2lsiji" style="animation-name: none; overflow-wrap: break-word; overflow: hidden; padding: 7px 12px 8px; position: relative;">
<div class="ljqsnud1" style="animation-name: none;">
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="animation-name: none; display: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; width: inherit;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span role="gridcell" style="animation-name: none;"><a class="oajrlxb2 g5ia77u1 qu0x051f esr5mh6w e9989ue4 r7d6kgcz rq0escxv nhd2j8a9 nc684nl6 p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso i1ao9s8h oo483o9r f1sip0of lzcic4wl ljqsnud1 gpro0wi8" href="https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fyoutu.be%2F1awZPdQ76Yo%3Ffbclid%3DIwAR0DLfOfwRwIb_3wjqa5xnRGifzgEh4jqTQP80g-lNfusvbEYFmiMvP6aPE&h=AT300VtvDhIvfc0Ht7sqHR3ZBgR6BoiLucLq5xbUBVFh06X_t39zuhch4YINHt-aSdZSubfFxSY1Ahei_x8X0Fwxw6TATk7NFfbbFT6FhNO5_KMYW3OQxQlkHeomFOGLTpIN-mgtDhqkIlKVY6kd6A" rel="nofollow noopener" role="link" style="animation-name: none; background-color: transparent; border-width: 0px; box-sizing: border-box; cursor: pointer; display: inline; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: inherit;" tabindex="0" target="_blank">https://youtu.be/1awZPdQ76Yo</a></span> (έως ενός...)</span></span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="animation-name: none; display: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; width: inherit;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="animation-name: none; display: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; width: inherit;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Βασίλης Τσαμπρόπουλος</span></span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="animation-name: none; display: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; width: inherit;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">16/3/20</span></span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<div style="font-family: inherit;">
<span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="animation-name: none; display: inherit; font-family: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; width: inherit;">
</span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-76981408477313813482020-03-01T09:12:00.000-08:002020-04-10T05:31:01.929-07:00Ο Θεός και το lacrimosa <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUf1XC0DQjNRYcwHTsdI5sZLtMrsBsxIKm7DBWHMcYg7_Ym72e-kIaM97JpYg2IzPkXJGl7MBzZ-xiMt09M6voUOhrgWJ7_sGk6pbEWV7uOO6ThkZt_1vwrfUDglR7-SOZEg71ci2FKj0B/s1600/92923398_2570232019895943_6959735679848808448_n+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><img border="0" data-original-height="664" data-original-width="1080" height="245" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUf1XC0DQjNRYcwHTsdI5sZLtMrsBsxIKm7DBWHMcYg7_Ym72e-kIaM97JpYg2IzPkXJGl7MBzZ-xiMt09M6voUOhrgWJ7_sGk6pbEWV7uOO6ThkZt_1vwrfUDglR7-SOZEg71ci2FKj0B/s400/92923398_2570232019895943_6959735679848808448_n+%25281%2529.jpg" width="400" /></span></a></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Στις δύσκολες μέρες και ώρες που περνάμε, αναβιώνει ένα αρχαίο φιλοσοφικό ερώτημα. Πού είναι ο Θεός όταν υποφέρουν οι άνθρωποι; Πώς ένας αγαθός, παντοδύναμος Θεός επιτρέπει να υπάρχει κακό στον κόσμο που Εκείνος δημιούργησε. Η ουσία του προβλήματος του κακού και των εκφάνσεών του για όσους πιστεύουν σε έναν αγαθό Θεό είναι ότι το κακό υπερ-αφθονεί. Μπορεί η γενοκτονία ενός λαού να αποτελεί ένα λογικό τίμημα για την ανθρώπινη ελευθερία; Πρέπει οι άνθρωποι να υποφέρουν ένα ολοκαύτωμα ή μια πανδημία που θα στερήσει τη ζωή σε χιλιάδες συνανθρώπους μας, για να διδαχθούν ταπεινοφροσύνη; Θεωρώ πως η απάντηση είναι αρνητική. </span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Τα επιχειρήματα της ελεύθερης βούλησης του ατόμου και της εργαλειακής θεώρησης του πόνου -της ανάδειξης της αξίας ανθρωπίνων αρετών μέσω των δύσκολων περιστάσεων- γίνονται μη κατανοητά και ενίοτε προσβλητικά, ως οριστικά συμπεράσματα τη στιγμή του έντονου πόνου, της δυστυχίας, της απόγνωσης του θανάτου.</span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Αν το κακό -υπό οιανδήποτε εννοιολογική προσέγγιση- αποφαίνεται ως επακόλουθο της δομής του κόσμου, ως πρωταρχική ατέλεια που απομακρύνει το δημιούργημα από την πηγή, τότε είναι το ίδιο παράλογο να διαμαρτυρόμαστε για τα δεινά των ασθενειών όσο και να εξοργιζόμαστε για το γεγονός ότι γεννηθήκαμε. </span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ο,τι είναι φτιαγμένο από ύλη είναι φθαρτό. Ένα υποατομικό σώμα έχει ελάχιστη ζωή, ο κύκλος ζωής του ήλιου διαρκεί δισεκατομμύρια έτη, ενώ η διάρκεια της ανθρώπινης ζωής βρίσκεται κάπου ενδιάμεσα. Η φθορά αποτελεί τη μοίρα μας. Και, αν η μεταβολή και η φθορά, η αστάθεια της φύσης μας και η κατάρρευσή, αποτελούν χαρακτηριστικά της ζωής όπως τη βιώνουμε, τότε η ανθρώπινη κατάσταση, ως ένυλη ενεργούμενη υπόσταση, είναι από τη φύση της ευάλωτη και αντιμετωπίζει πάντα το ενδεχόμενο της δυστυχίας,των δεινών και του πόνου. </span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Εφόσον δεν μπορεί να υπάρχει άφθαρτη ύλη, αυτό σημαίνει πως η ανθρώπινη ζωή δεν μπορεί να θεωρείται εξαίρεση, μια μοναδική διαδικασία, για την οποία μπορούμε κατόπιν να παραπονούμαστε πως θα έπρεπε να είχε οργανωθεί ή προστατευτεί καλύτερα από τον δημιουργό Θεό. Αντιθέτως, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι προκύπτει από την ίδια την κοσμική ροή της αενάως φθειρόμενης υλικής ενέργειας. Αυτή η διαπίστωση ουδόλως αναιρεί την θεϊκή παρουσία σαν δημιουργό δύναμη η οποία εμφορείται από αγάπη για το δημιούργημα. </span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Η σύντομη αυτή ανάλυση δεν αμβλύνει την οδύνη και την τραγωδία που συνδέεται με τις χειρότερες μορφές δεινών, όπως η εν λόγω πανδημία του φονικού ιού. Ο στόχος μας, θεωρώ, δεν πρέπει να περιοριστεί ώστε να γίνουμε σύγχρονοι παρηγορητές του Ιώβ. Θα πρέπει να δεχτούμε το αυτονόητο, ότι δηλαδή η υλική ζωή χαρακτηρίζεται ταυτόχρονα από χαρά και πόνο. </span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ωστόσο, ενώ ελάχιστοι θα υποστήριζαν ότι οι χαρές της ζωής είναι ασυμβίβαστες με την πίστη στο Θεό, μετριοπαθής στόχος αυτού του κειμένου, εφόσον ευσταθεί, είναι να δείξει πως και οι στιγμές της απόγνωσης στη ζωή μπορούν να δικαιολογηθούν σε συνάρτηση με την πίστη στο Θεό, ως αγαθό δημιουργό. </span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Αυτό ίσως μπορεί να βοηθήσει το σκεπτόμενο τμήμα της βασανιζόμενης από δεινά ανθρωπότητας, αν όχι αυτό που απλώς αισθάνεται. Θεωρώ πως το κακό, ως απουσία αγαθοσύνης, θα αποτελεί μέρος οποιουδήποτε κόσμου δημιουργίας του Θεού ακριβώς επειδή μια τέτοια δημιουργία πρέπει να είναι σε κάποιο βαθμό, διαφοροποιημένη από τον Ίδιο.</span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Βασίλης Τσαμπρόπουλος</span></div>
</div>
</div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-30231468607963522572020-01-16T09:20:00.000-08:002020-04-09T08:41:28.743-07:00Το πρόσχημα της στρατευμένης μουσικής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none !important; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none !important;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd7buE0DymUzjH23JX7wOGAx2xZbW_-_j5Qaj4tqEtKd2xFpeN5v8SKf3vnArh8B5CVGRkwkB2ahxdRqMkUcQwG9iO1UoqXBzvItn8mnPyy1yYiCM3zOCnbkhzrEk0pp-Wn_xIJbWcu0_E/s1600/92791390_204235944207181_7064336756484603904_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><img border="0" data-original-height="825" data-original-width="1080" height="305" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd7buE0DymUzjH23JX7wOGAx2xZbW_-_j5Qaj4tqEtKd2xFpeN5v8SKf3vnArh8B5CVGRkwkB2ahxdRqMkUcQwG9iO1UoqXBzvItn8mnPyy1yYiCM3zOCnbkhzrEk0pp-Wn_xIJbWcu0_E/s400/92791390_204235944207181_7064336756484603904_n.jpg" width="400" /></span></a></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Η έννοια της μουσικής ταυτίζεται ως πειστικός και ανυπόκριτος δρόμος ομολογίας προς την ηθική επιταγή της θρησκείας και, αντιστοίχως, την ανάδειξη των πολιτικών ιδεών; </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Μέσα από την έννοια της αισθητικής πραγματοκρατίας, ο προορισμός της τέχνης και της μουσικής είναι να καταγράφει την πραγματικότητα, να τοποθετείται ως αυτήκοος και αυτόπτης μάρτυρας για ο,τι συμβαίνει γύρω μας. Αποστολή του καλλιτέχνη είναι να επισημαίνει και να αποτυπώνει στο έργο του τις συνθήκες της κοινωνίας μέσα στις οποίες ο άνθρωπος ζει και κινείται. Οφείλει κατά μια έννοια να σμιλεύει την τέχνη του με τέτοιο τρόπο ώστε να ανασύρει και να αναδεικνύει την πραγματικότητα και τα στοιχεία που την χαρακτηρίζουν. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ο άνθρωπος δημιουργεί καλύτερες συνθήκες διαβίωσης ενταγμένος στο εκάστοτε κοινωνικό σύνολο. Η τέχνη, κάτω από αυτό το πρίσμα, συμπερασματικά, παίρνει αξία από τη χρησιμότητά της. Δικαιώνεται εφόσον συνάδει προς τις κοινωνικές εκείνες μεταρρυθμίσεις, οι οποίες αναπαριστούν την κοινωνική πραγματικότητα και διευκολύνουν την πορεία του ενταγμένου κοινωνικά ανθρώπου προς τον έσχατο σκοπό της ιστορίας. Στρατεύεται, συμπερασματικά, η Τέχνη προς ένα τελικό σκοπό. Μα πόσο πειστικό μπορεί να είναι αυτό το επιχείρημα; </span></span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none !important; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none !important;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Φοβάμαι πως δεν είναι άμοιρο δυσκολιών για τους εισηγητές του. Το ερώτημα που τίθεται εύλογα ακολούθως είναι εάν η αναπαράσταση της κοινωνικής πραγματικότητας αποτελεί βασική ιδιότητα της έννοιας της τέχνης, που αν απαλειφθεί, ο όρος εξασθενεί, χάνοντας τη λογική εγκυρότητα της έννοιάς του. Θεωρώ πως η μουσική δεν προσφέρει κάτι επιπλέον νοηματικά σε μια προϋπάρχουσα αυτοτελή και λογικώς έγκυρη έννοια, παρά μόνο την αισθητική απόλαυση, την ίδια την παρουσία της, τη μορφή της, το είδος της που οφείλει να το υπερασπιστεί μέσω της αυτονομίας της "βούλησης" της.</span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none !important; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none !important;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Η έννοια της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ισότητας, των αγαθών, των ιδεών, του Θεού, δεν απλουστεύεται, δεν γίνεται κατανοητή ή άμεσα προσβάσιμη ως έννοια εξαιτίας της μουσικής παρέμβασης, της παρεμβολής δηλαδή της μουσικής φράσης ως στοιχείου έκφρασης του λόγου. Αυτό ισχύει για όλα τα είδη της μουσικής εκφοράς. Από ένα μαδριγάλι ή ένα βυζαντινό προσόμοιο έως την ωδή της χαράς του Μπετόβεν. Προδήλως, ένα τραγούδι, το οποίο μελοποιεί πολιτικό στίχο, έχοντας ενταχθεί, όπως αναφέρω προηγουμένως, στην κοινωνική αποτύπωση της πραγματικότητας, δεν κρίνεται πλέον ως μουσικό πόνημα, ως έργο μιας φόρμας και αυτόνομης δημιουργίας, η οποία θα αξιολογηθεί με αμιγώς μουσικούς όρους, αλλά πρωτίστως ως ομολογία πεποιθήσεων, ενταγμένων σε ένα συγκεκριμένο σύστημα αλήθειας και ιδεών. Αν από το ίδιο παράδειγμα του υποθετικού τραγουδιού ή ενός ορατορίου αφιερωμένο σε ένα Άγιο, απαλειφόταν η προσδοκώμενη απόπειρα μουσικής ομολογίας, πιθανώς,να φαινόταν η αδυναμία της μορφής του, η έλλειψη της έμπνευσης και συχνά η σημαντική απουσία της γνώσης, η οποία θα κατεδείκνυε την ίδια τη μουσική στην μετριότητά της. </span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none !important; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none !important;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Με αυτόν τον τρόπο, συγκαλύπτονται εντέχνως οι φανερές αδυναμίες κάποιων δημιουργών, καταλύονται οι ναοί της τέχνης, μα κυρίως, απενοχοποιείται το κοινό, ο υποψήφιος ακροατής της προκαθορισμένης ομολογίας, ώστε, εκ των προτέρων, απρόσκοπτα, να δεχθεί την αρτιότητα της μουσικής, εφόσον εκείνη αποτελεί την ομολογία οποιασδήποτε μορφής πίστης ή ιδέας. </span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none !important; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none !important;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Βασίλης Τσαμπρόπουλος</span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-29924419674805537022019-11-15T09:36:00.000-08:002020-04-09T08:20:58.336-07:00Ατομοκεντρισμός και πολιτισμικός εκφυλισμός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEOVjIdwIfk0SXu-8aD-YjSAVcI-drAyt4istY-qbrdB2sNVhB8pI2-xvscty9FtSp1bloZXpH6P9bgmJgc5djFH7IZ0qpWmB3MJkTpjDRlhZmkhmZRoFQfZseBlsn45PBL5NNiX_kjW7X/s1600/1052935-7+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><img border="0" data-original-height="575" data-original-width="770" height="297" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEOVjIdwIfk0SXu-8aD-YjSAVcI-drAyt4istY-qbrdB2sNVhB8pI2-xvscty9FtSp1bloZXpH6P9bgmJgc5djFH7IZ0qpWmB3MJkTpjDRlhZmkhmZRoFQfZseBlsn45PBL5NNiX_kjW7X/s400/1052935-7+%25281%2529.jpg" width="400" /></span></a></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Οι άνθρωποι της εποχής μας, ως υπαρκτικές οντότητες, διαπνέονται συχνά από την αίσθηση της ευτελούς αναφοράς και ανάγκης οικειοποίησης των όρων του ωφελιμισμού, της αυτοσυντήρησης και του ηδονισμού -στην εννοιολογική τους προσέγγιση. Μακριά, φυσικά, από τις βασικές αρχές του Μιλ, της προσδοκώμενης εκείνης αντικειμενικής ωφέλειας του συνόλου, βάσει των αποτελεσμάτων ή της προσφιλούς θεωρίας του Επίκουρου, κατά τον οποίον η ηδονή συνιστά το ύψιστο αγαθό των ανθρώπων. Η βαθιά όμως ατομοκεντρική θεώρηση, η οποία ως έννοια, καθιστά το άτομο ηθικά ελεύθερο να ορίζει το καλό του εν σχέσει με το είναι του και τη διασφάλιση του συμφέροντός του, αποτελεί τη βασική γενεσιουργό αιτία της πνευματικής ένδειας και του πολιτισμικού εκφυλισμού που βιώνει η Ελλάδα, μα και ο κόσμος, στις μέρες μας. </span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο ατομοκεντρισμός, η κακώς εφαρμοσμένη ηθική υποκειμενοκρατία, κατά την οποία οι ηθικές αξίες δεν συνιστούν αντικειμενικές οντότητες, ούτε φυσικά έχουν καμία τιμή αλήθειας ή ψεύδους, εφόσον εκφράζουν τις διαθέσεις των παρατηρητών τους, οδηγούν στην ελαχιστοποίηση, την εκμηδένιση του βασικού χαρακτηριστικού και εγγενούς ανθρώπινου στοιχείου. Την ιδιότητα και ικανότητα για ουσιαστική σχέση, τη βαθιά σχεσιοκρατική υπόσταση του φθαρτού ανθρώπου, ο οποίος υφίσταται τη ζωή αναίτια, ως πάσχων, ως γεννήτωρ δημιουργός, ως κτιστό αιτιώδες ον, εμφορούμενο όμως από την ανάγκη της αστείρευτης δημιουργίας με σκοπό την πνευματική του ανέλιξη και την υπαρκτική του απελευθέρωση. </span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο άνθρωπος, ως ήχος και μέσον αγάπης, υπάρχει αληθινά ως ον, εφόσον δημιουργεί αενάως. Πώς μπορεί η απόλυτη παρακμή του ίδιου του ανθρώπινου όντος, η άνευ όρων παράδοση, το ξεπούλημα του δώρου της υπόστασης στο κυνήγι της δημοσιότητας, ο απενοχοποιημένος πλούτος, ο οποίος ταυτίζεται με την ψευδο-ευδαιμονία των υποτιθέμενων ταλαντούχων δημιουργών, να παράξει, να γεννήσει πολιτισμό; </span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η δημιουργία γεννιέται από τη θυσία. Κανένας δεν δανείζεται το αίμα των μαρτύρων για να γίνει ήρωας, αν δεν δώσει τη ζωή του, το αίμα του, γι' αυτό που πιστεύει. Με ξένο αίμα, στο όνομα της αγάπης, κανείς δεν μαρτυρά την αλήθεια. Κάτω από αυτές τις συνθήκες συχνά ο πολιτισμός, ως διανοητική κίνηση και οι τέχνες ως πνευματική απελευθέρωση καταδεικνύονται ως αλυσιτελείς ψευδο-έννοιες, οιονεί άλλοθι για τον εφησυχασμό των πολλών, ως αναλγητικό και καταπραϋντικό των συνειδήσεων.</span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Βασίλης Τσαμπρόπουλος</span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">*Painting by Dennis Hyland</span></div>
</div>
</div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-86239558251577445902019-10-30T09:42:00.000-07:002020-04-09T08:21:10.055-07:00Μουσική, η αναζήτηση του μαύρου κύκνου στον κόσμο των λευκών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlTcJ2yBVb98h2KR-j24tlKYlqg9e-ZGHQimR8QmVvmme1yPAaRLKiLYh4StD-k_-6k9n-Ks93Ybos9q_xE1Ez0VYRKfMdutJ1zyofexVWZLoJXPQxuAYbk2HwtqGe7vhBpwxksLVAk2Vw/s1600/75231681_2397886953765035_743091541924380672_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="960" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlTcJ2yBVb98h2KR-j24tlKYlqg9e-ZGHQimR8QmVvmme1yPAaRLKiLYh4StD-k_-6k9n-Ks93Ybos9q_xE1Ez0VYRKfMdutJ1zyofexVWZLoJXPQxuAYbk2HwtqGe7vhBpwxksLVAk2Vw/s400/75231681_2397886953765035_743091541924380672_n.jpg" width="400" /></span></a></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η τέχνη της κλασικής μουσικής έχει μια ιδιαιτερότητα που την καθιστά μοναδική, ως έκφανση, στην παλέτα της δημιουργίας του ανθρώπινου πνεύματος. Η διαδικασία επαναληψιμότητας των έργων, μέσα από τις νέες εκτελέσεις, δεν αναιρεί ουδόλως τη μοναδικότητα της νέας προσέγγισης. Δεν την ορίζει ως ρέπλικα, όπως συμβαίνει σε άλλες μορφές της τέχνης, ως μια άσκοπη αναπαράσταση του πρωτοτύπου, εγκλωβισμένη συχνά σε μανιέρες, μηδενίζοντας την αξία της επανήχησης του αρχικού δημιουργήματος. Η ερμηνεία των μεγάλων κλασικών έργων δεν αναγνωρίζει ως αντίγραφο κάθε νέα εκτέλεση. Αντιθέτως η νέα επανήχηση της σύνθεσης είναι η ενδελεχής αναζήτηση του πρωτοτύπου, η διαδικασία της αποσαφήνισης και της αποκωδικοποίησης των αρρήτων, εκείνων που η γλωσσική σημαντική αδυνατεί συχνά να ορίσει ως σημαίνον. Η αναζήτηση του πολυπόθητου σημαίνοντος, αναγκαστικά ως διαδικασία, περνά από το σημαινόμενο, εν προκειμένω τον δρόμο της επανεκτέλεσης, της επαλήθευσης. Η αναζήτηση του μαύρου κύκνου στον κόσμο των λευκών πάντα αποτελεί λογική εκδοχή στην τέχνη εφόσον δεν αποτελεί αντίφαση. Αυτός είναι ο μοναχικός δρόμος του φιλοσόφου και του μουσικού. Είναι η επίπονη συνύπαρξή του με τη διαρκή αμφισβήτηση του "Εγώ" που τον καθιστά ικανό και ετοιμοπόλεμο να αντιμετωπίσει το απρόοπτο που κρύβει η αλήθεια της επόμενης μουσικής σελίδας. Εξοικείωση με το απρόοπτο της δημιουργίας, συνειδητή συμφιλίωση με το άρρητο. Δυο κανόνες της συμβίωσης του μουσικού με την τέχνη που καλείται να υπηρετήσει. Η συνείδηση του μουσικού είναι η εσωτερική του αντίληψη, ο ορισμός του υποκειμένου, το εν δυνάμει τέλειο στην ομορφιά του γιγνώσκοντος Εγώ.</span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αυτό το γνωρίζουν οι χαρισματικοί κάθε φορά που αντιμετωπίζουν την πρόκληση να ορίσουν το αληθινό με ενάργεια και παρρησία, με ευκρίνεια και σαφήνεια, αποφεύγοντας την ασφάλεια των αντιγράφων που εξυπηρετούν τους προβεβλημένους, τους στάσιμους ρόλους και τις πρόσκαιρες ιδιότητες. </span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αυτή την τιμή της αλήθειας το γλωσσικό παιχνίδι των εννοιών της, τον ηθικό νόμο της μουσικής προσπαθώ να υπερασπιστώ και να ανακαλύπτω κάθε φορά που ανεβαίνω στην σκηνή, έτσι ώστε ομολογώντας να δικαιολογώ στο ελάχιστο το χάρισμα που μου έχει δοθεί. Αυτό μου ακούγεται δίκαιο. Η σπουδαία Βασιλική Φιλαρμονική του Λονδίνου, τα μεγάλα κονσέρτα του Μπετόβεν και του Μότσαρτ, ο εμβληματικός Κοριολανός ελπίζω να μου δώσουν την ευκαιρία να ομολογήσω το αληθές των λόγων μου και να καταθέσω με την προαναφερθείσα ενάργεια την αλήθεια της επόμενης μουσικής σελίδας .</span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Βασίλης Τσαμπρόπουλος</span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Κείμενο προγράμματος της Συναυλίας του Βασίλη Τσαμπρόπουλου με τη Βασιλική Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λονδίνου στο </span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Μεγαρο Μουσικής Αθηνών</span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Κύκλος: Μεγάλες Ορχήστρες - Μεγάλοι Ερμηνευτές</span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Τετάρτη, 30 Οκτωβρίου 2019</span></div>
</div>
</div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-20758470490035208312019-09-20T09:24:00.000-07:002020-04-09T08:21:22.519-07:00Ο Μπετόβεν και η Ηθική Πραγματοκρατία <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3_gJtR56CtWOPxgG_mkN1oSk6McP5iZclQ8ny7193BmCpt6KJlckhpcOxfFM65jujqiwXQI1dG_X0YHCeSRGF8_XVQLAunnYHbFeUMGVKtgvGb3HwMMd8Tvxq-UPUSAlZVVUCGAVFV9_i/s1600/Beethoven.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><img border="0" data-original-height="1132" data-original-width="912" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3_gJtR56CtWOPxgG_mkN1oSk6McP5iZclQ8ny7193BmCpt6KJlckhpcOxfFM65jujqiwXQI1dG_X0YHCeSRGF8_XVQLAunnYHbFeUMGVKtgvGb3HwMMd8Tvxq-UPUSAlZVVUCGAVFV9_i/s400/Beethoven.jpg" width="321" /></span></a></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Μπετόβεν είναι ένας από τους συνθέτες, οι οποίοι εισήγαγαν στην τέχνη της μουσικής την έννοια της ηθικής πραγματοκρατίας. Άλλη μια φορά, προσπαθώντας να ερμηνεύσω ή καλύτερα να αποκωδικοποιήσω το μυστήριο της Μπετοβενικής σύλληψης, οδηγούμαι στο συμπέρασμα πως για τον Μπετόβεν η ηθική ορίζεται ανεξάρτητα από την οπτική γωνία του παρατηρητή της. Κατοικεί σαφώς ως υπέρτατη έννοια στον κόσμο των ιδεών, εκεί που βασιλεύει το αγαθόν και το τέλειον. Η ηθική της μουσικής του Μπετόβεν έχει τιμή αλήθειας και όποιος καλείται να την επαναπροσδιορίσει βρίσκεται εκτεθειμένος απέναντι της. Η μουσική του Μπετόβεν ξεδιπλώνεται ως γνώση, ως ανάμνηση καλύτερα, όπως θα έλεγε ο Πλάτων, των ιδεών και των πραγματικών οντοτήτων που η ψυχή είχε γνωρίσει πριν εισέλθει στο σώμα μέσα από τη φυσική της γέννηση. Η ψυχή του δημιουργού έπρεπε να εγκύψει βαθιά στην ανάμνηση, η οποία θα την οδηγούσε στη γνώση και αυτή, με τη σειρά της, στον θείο εξευγενισμένο υπέρτατο έρωτα, ως έκφανση της απόλυτης τιμής της αλήθειας. Αυτό το γνώριζε ο μεγάλος συνθέτης καλά. Είχε δεχθεί τη μοίρα του, έστω και αν πάλευε κάθε στιγμή να την υπερβεί. Η αθάνατη πολυαγαπημένη των επιστολών του δεν θα έπαιρνε όνομα, ούτε ανθρώπινη μορφή, γιατί και εκείνη, ως υπέρτατη εξιδανικευμένη έννοια, κατοικούσε στον άυλο κόσμο των ιδεών. Η μεσσιανική αναζήτηση του υπερ-ήρωα ήταν προκαθορισμένη εξ αρχής να αποτύχει. Η ηρωική συμφωνία δεν θα μπορούσε ποτέ να συναντήσει το απόλυτο ιδανικό του Μπετόβεν, ούτε το εμβληματικό αυτοκρατορικό κοντσέρτο να στέψει τον ήρωά του νικητή και θριαμβευτή αυτοκράτορα. </span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
</div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Βασίλης Τσαμπρόπουλος</span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Σκέψεις μελετώντας Μπετόβεν για τη συναυλία με τη Βασιλική Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λονδίνου στις 30/10/19 στο ΜΜΑ</span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<br /></div>
</div>
</div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-81635796181210299822019-09-10T09:02:00.000-07:002020-04-09T08:21:38.858-07:00Η γενιά των ρυθμιζόμενων και των ετεροκαθορισμένων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifux1vzpzop-URYP_3D7TZGxnZ90dax3rlWNFMuduY8njfSGauoSGQhWVOtVKMD6RCSGnDyiQy6A-xL69js03y7kG4Oe0Eud8koS7Br5bOIVljL76w6or44puDZhCUB6unARvTkGahL_EK/s1600/92574684_269464684066362_2127629740767444992_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><img border="0" data-original-height="441" data-original-width="664" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifux1vzpzop-URYP_3D7TZGxnZ90dax3rlWNFMuduY8njfSGauoSGQhWVOtVKMD6RCSGnDyiQy6A-xL69js03y7kG4Oe0Eud8koS7Br5bOIVljL76w6or44puDZhCUB6unARvTkGahL_EK/s400/92574684_269464684066362_2127629740767444992_n.jpg" width="400" /></span></a></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αν θα επιθυμούσε κανείς να ασκήσει αυστηρή κριτική στον σύγχρονο πολιτισμό, θα έλεγε πως ο πολιτισμός αυτός καθεαυτόν δεν παρουσιάζει ανθρώπινο ενδιαφέρον. Αυτό που προκύπτει τελικά, ως αποκύημα αυτού του πολιτισμού, είναι η δημιουργία ενός νέου τύπου ανθρώπου, του ετεροκαθορισμένου είδους, του ανθρώπου της μάζας, του γένους που ονομάζεται "μαζικός άνθρωπος". </span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Βασικά χαρακτηριστικά αυτού του μεταλλαγμένου γένους είναι η απώλεια όλων των στοιχείων που συνθέτουν τον όρο "προσωπικότητα", όπως η ικανότητα της βούλησης, της ατομικής ευθύνης, της αυτόνομης σκέψης, της μη χειραγώγησης, της αυτοτελούς υποκειμενικής θεώρησης των αντικείμενων πραγμάτων, εκείνων που βρίσκονται έναντι του υποκειμένου, του Εγώ. </span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αυτές οι ιδιότητες χαρακτηρίζουν εκείνους που επιθυμούν να βιώνουν μια μονοδιάστατη, αχρωμάτιστη πραγματικότητα, ανίκανοι να επιλέγουν και να εκλέγουν, ασθενικοί σε παθητικούς και τυπικούς ρόλους, πιέζονται καθημερινά από τις λεγόμενες ανάγκες, οι περισσότερες από τις οποίες ουσιαστικά είναι ψευδεπίγραφες, πλαστές, μη ουσιαστικές προβολές. </span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Το άτομο, ο άνθρωπος ως κοινωνικό όν, ως αυθύπαρκτη μονάδα συνόλου έχει απωλέσει μια σημαντική λειτουργία της έλλογης φύσης του. Τη βασική λειτουργία της αυτονομίας της βούλησής του, της ικανότητας ώστε η βούλησή του να υφίσταται εντός των τειχών της συνειδητότητάς του.</span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά ετεροκαθορίζεται, παύει να υπάρχει ως αυτόνομη ύπαρξη, χάνει την ταυτότητά του. Η σκέψη και η συμπεριφορά του πλέον δεν τον εκφράζει, είναι η συμπεριφορά των άλλων. Αγαπά, θαυμάζει, αναγνωρίζει, μισεί ο,τι αντιστοίχως αγαπούν, θαυμάζουν, μισούν οι άλλοι. Συνθλίβεται μέσα στην διαρκή αγωνία και το φόβο για την ικανοποίηση των αναγκών του, που τελικώς δεν του ανήκουν, δεν είναι δικές του ανάγκες. Είναι προκατασκευασμένα άλλοθι επιβίωσης που υπνώνουν το γένος των μαζικών ανθρώπων σε μια βαθύτερη καμπύλη αδράνειας, που τους καθιστά "ρυθμιζόμενους" έναντι στους "ρυθμιστές". Γεννιέται σταδιακά η κοινωνία των ρυθμιζόμενων ατόμων, των ετερόφωτων, των μαζικοποιημένων όντων, βυθισμένη σε μια ευδαιμονική ρέμβη καταναλωτικής ψευδο-ευτυχίας, παθητικά εγκλωβισμένη σε προδιαγεγραμμένη επιθανάτια νάρκη. </span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η διασκεπτική ενέργεια του νοός, η φυσική νοητική λειτουργία που καθιστά τον άνθρωπο ικανό να σκέφτεται και να πράττει καθορίζεται στον μαζικό άνθρωπο από εξωτερικές, ανοίκειες δυνάμεις, λόγους και ξένες αιτίες που τον ορίζουν αδύναμο, ετεροκαθορισμένο και ανήμπορο να ορίσει την διακριτή θέση του ως ετερότητα, ως αυτοκινούμενο άτομο, απέναντι στο φαινόμενο της μαζικοποίησης και του αποχρωματισμού της ατομικότητας.</span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ως ρυθμιζόμενος, πλήρως ετεροκαθορισμένος, αναζητά την ευδαιμονία, την ευτυχία, στην κάλυψη των πλαστών αναγκών και ο,τι επουλώνει την φανερή αδυναμία του να μην αντέχει την ύπαρξή του αν δεν μαζικοποιηθεί ως ευτυχής ρυθμιζόμενος. Αισθάνεται παραδόξως ασφαλής όταν δεν κατευθύνει ο ίδιος τις σκέψεις του, τις αποφάσεις του, τις επιλογές του,τα θέλω του, αλλά η μαζική ψυχή του πλήθους. Η ψυχή του έχει απορροφηθεί από τη "μία ψυχή" της μάζας, του συνόλου. Δέχεται να ομαδοποιηθεί, να υποδουλώσει την ατομική του συνείδηση στη μαζική συνείδηση. Εντάσσεται υποταγμένος στην νόηση των πολλών, του πλήθους, του όλου, που γι' αυτόν φέρει την αλήθεια που δρα κατασταλτικά στη συνείδηση του. </span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Είναι πλούσιος, με αυτόν τον τρόπο, μέσα στη δυστυχία του. </span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Οι άνθρωποι χάνουν την μεταφυσική τους όψη, την πνευματική τους διάσταση, το επέκεινα της φύσης τους, την οδό του θείου "δράματος" της έννοιας της ύπαρξης που οδηγεί στην πολυπόθητη λύτρωση της ψυχής. </span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Εν αντιθέσει, οι συνέπειες των ρυθμιζόμενων πράξεών τους υπερβαίνουν τα όρια του δράματος, κάτι που είναι ευδιάκριτο στις μέρες μας και στο περιβάλλον της παρούσης πραγματικότητας που ως "λεγόμενη" καθημερινότητα, έχουμε επιλέξει παθητικά να βιώνουμε, ως θύματα της ομαδικής συνείδησης .</span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Β.Τ.</span></div>
</div>
</div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-46098751812444260442019-08-20T09:28:00.000-07:002020-04-09T08:21:52.384-07:00Η τόλμη της νέας ερμηνείας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9m5dw434MyWopSXkVdn1KVd444TXw_IPyBeMRKqmFUMeqnlsdcC_C4dQxxBCvfPJdphHL4nZm-zLkFuGLKlbkSOV4W58dls6g-P4AzBNbpyexMs91rq7v00kto05GjZdz4qY4sEYDGrGs/s1600/92400802_601075453838963_7138860722607357952_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="960" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9m5dw434MyWopSXkVdn1KVd444TXw_IPyBeMRKqmFUMeqnlsdcC_C4dQxxBCvfPJdphHL4nZm-zLkFuGLKlbkSOV4W58dls6g-P4AzBNbpyexMs91rq7v00kto05GjZdz4qY4sEYDGrGs/s400/92400802_601075453838963_7138860722607357952_n.jpg" width="400" /></span></a></div>
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Συχνά αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που μου αφήνει το περιθώριο να ορίσω μια καινούργια προσέγγιση σε κάτι που ο ίδιος ο χρόνος έχει κατατάξει στο απυρόβλητο των μεγάλων δημιουργιών. Τι θα μπορούσα να προσφέρω σε κάτι το οποίο έχει περάσει στην ιστορία ως αριστουργηματική έμπνευση, υπέροχο αρχιτεκτονικό σχέδιο μουσικής εκφοράς το οποίο ταυτοχρόνως εμφορείται από θεϊκή, όπως συχνά αποκαλείται, έμπνευση. Ποιος εύκολα θα μπορούσε να αναμετρηθεί με αυτή την αλήθεια πάνω στο πόντιουμ διευθύνοντας το ρέκβιεμ του Μότσαρτ; Πώς θα ξεπερνούσε την ηδονική κατάσταση ενός ευχάριστου συναισθήματος, μιας ψευδο-εμβάθυνσης, της προτεταμένης μπαγκέτας που λικνίζεται άχαρα μπροστά στην κλίνη της μεγαλοφυούς ύπαρξης, όταν εκείνη ψυχορραγεί έντρομη πριν το τέλος.</span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Πώς λοιπόν θα μπορούσα να προσεγγίσω αυτή τη γνώση, να πάρω κομμάτι της αφήνοντας πάνω της κάτι δικό μου, χωρίς να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου θρασύ, αγενή ή ακόμα βέβηλο. Θα έπρεπε αρχικά να επιχειρήσω να ορίσω τη γνώση ως αντικείμενο κάτι που υπερβαίνει το Εγώ μου και να ανιχνεύσω τους λόγους που θα μου επέτρεπαν να επέμβω στην τελειότητα, αν αυτή υφίσταται ως έννοια και αν όντως χαρακτηρίζει ο,τι έχει αποτυπωθεί στην ιστορία ως αριστούργημα.</span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Το αντικείμενο της γνώσης είναι αμετάβλητο μέσα στον χρόνο που κυλάει. Ό,τι μεταβάλλεται γύρω μας είναι ο τρόπος εκφοράς της γνώσης. Η εκφορά διαφορετικών προτάσεων, για να παρασχεθεί η ίδια πληροφορία, οφείλεται στο γεγονός ότι οι ερμηνείες, οι νέες προτάσεις διατυπώνονται σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα. Η μουσική του Μπετόβεν από τον μακρινό 18 αιώνα είναι αμετάβλητη ως προς την ουσία της, μεταβλητή όμως ως προς τον τρόπο εκφοράς της αλήθειας της. Οι άνθρωποι ζούμε εν χρόνω, in tempo όπως θα λέγαμε στη μουσική, και καθώς ο χρόνος κυλάει, μεταβαλλόμαστε και εμείς μαζί του. Είναι προφανές πως, αν δεν υπήρχε αυτή η μεταβολή, εξαιτίας του χρόνου, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να χρησιμοποιούμε διαφορετικές εκφράσεις, τρόπους, και ερμηνείες για να μεταφέρουμε την ίδια πληροφορία. Είναι σαφές πως ο,τι επανερμηνεύεται μεταφέρει την ίδια πληροφορία, η οποία ως ιδιότητα το χαρακτηρίζει, δίνοντάς του υπόσταση. Κάτι ανυπόστατο δεν θα μπορούσε ποτέ να αποτελέσει πληροφορία. Ο,τι μεταβάλλεται όμως, αλλοιώνεται ταυτοχρόνως, γεγονός που σημαίνει πως δεν έχει εξαντλήσει όλα τα περιθώρια ανάπτυξης του. Δεν είναι με άλλα λόγια τέλειο. Αν κάτι όμως είναι τέλειο, τότε οποιαδήποτε μεταβολή επέλθει επάνω του, θα έπρεπε, κατ' ανάγκη να έχει αρνητικό πρόσημο, να το υποβαθμίσει, να χάσει την αξία του και τελικά να απολέσει την τελειότητά του. Αυτό θα συνέβαινε αν η έννοια του Θεού, η οποία ως αναλλοίωτη είναι αμετάβλητη ως προς την τελειότητα της, αλλοιωθεί, μεταβληθεί εν χρόνω, κάτι που αυτομάτως αίρει την τελειότητα Του. Η έννοια του τέλειου δεν περικλείει αλλοίωση. Προδήλως, η τέχνη δεν είναι αναλλοίωτη, άρα εκ προοιμίου κινείται μακριά από την τελειότητα. Σε αντιδιαστολή με την ερμηνείες, τις νέες προτάσεις, οι αλήθειες και ιδέες που δηλώνονται μέσα από αυτές, υφίστανται ανεξαρτήτως του χρόνου και του τρόπου. Η χρονική υπόσταση του ανθρώπου του επιτρέπει να μεταβάλλεται συνεχώς, δίνοντάς του τη δυνατότητα να αλλοιωθεί, γεννώντας νέες προοπτικές προσέγγισης, όταν αναμετριέται με το αναλλοίωτο. </span></div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql" style="animation-name: none; background-color: white; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="animation-name: none;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Βασίλης Τσαμπρόπουλος</span></div>
</div>
</div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-17733076824587853172017-02-13T13:29:00.002-08:002020-04-09T08:22:08.304-07:00Όταν ο Αδάμ ζήτησε την Εύα / Μία ιστορία Αγάπης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidAGLXo77Gs1xELQfELMPhk-JZOX_JnvrZdEpknievxT31N9pTx_ykab9fmY7U1bMmvMKVfBn40XsZZAr4B0zQBRd7xZrYcUawvB5OVZ41L9PrfjAB7n26Fjmg7H_3L71rxH0In6o9cte7/s1600/Cranach%252C_adamo_ed_eva%252C_uffizi.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidAGLXo77Gs1xELQfELMPhk-JZOX_JnvrZdEpknievxT31N9pTx_ykab9fmY7U1bMmvMKVfBn40XsZZAr4B0zQBRd7xZrYcUawvB5OVZ41L9PrfjAB7n26Fjmg7H_3L71rxH0In6o9cte7/s320/Cranach%252C_adamo_ed_eva%252C_uffizi.jpg" width="230" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Adam and Eve, Lucas Cranach the Elder</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αγαπώ, στην αρχή, σημαίνει ψηλαφώ τον εαυτό μου, τον
αναγνωρίζω, τον βλέπω, τον ακούω. Σε αυτή την ψηλάφιση και ακρόαση της πιο βαθιάς
στιβάδας του «είναι» μας, κρύβεται, μέσα σε μία συστάδα του κήπου της ψυχής, το
μυστήριο της δημιουργίας, ο Θεός. Έτσι απλά, έτσι αθόρυβα δρα και γεννιέται η
αγάπη, ο έρωτας, η έλξη, πρώτα για το ίδιο το θαύμα της δημιουργίας. Γεννιέται
η απόλυτη ελξη για την πρώτη εικόνα που αντικρίζεις όταν πλάθεσαι. Τον
δημιουργό. Τον γεννήτορα που σε επλασε με την πνοή του, την ανάσα του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Έτσι αθόρυβα γεννιέται ο κάθε νέος Αδάμ που θα ζητά πάντα
την ψυχή του να την δει μέσα από την Εύα του, την δική του Εύα, για να αγαπήσει
πιο δυνατά τον αγαπημένο του Δημιουργό που του την χάρισε, να ξαναγαπήσει τον
εαυτό του. Κάθε εποχή, κάθε αιώνα, ο Αδάμ, όπου και να βρίσκεται, θα αγαπά. Θα
ζει για να αγαπά, γιατί αυτό ζήτησε. Αυτό επεθύμησε. Θέλησε την αποτύπωση της
αγάπης ανεξίτηλη πάνω στο σώμα του, σε καθε γωνιά της ύπαρξής του. Ζήτησε αγάπη
αντιληπτή με κάθε αίσθηση που του είχε δοθει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αδάμ ζει σε όλα τα χρώματα, μιλάει σε όλες τις γλώσσες
σε κάθε γωνιά αυτής της γης. Βρείτε τον Αδαμ και αγαπήστε, λατρέψτε την Ευα. Ψάξτε
μέσα σας, αγαπήστε την επιθυμία σας, ζητήστε τη με ειλικρίνεια και θα σας
δοθεί. Αντέξτε τον πόνο, όταν θα σας χαράξει βαθιά, θα σας πονέσει. Θυσιαστείτε
γι’ αυτήν. Μην φοβηθείτε. Έτσι κάθε μέρα η ψυχή σας θα ανθίζει, θα λειαίνεται,
όταν η Ευα θα ζει και θα υπάρχει για εσας, μέσα από εσάς, μαζί με εσας. Η Εύα
θα γιατρεύει κάθε μέρα την πληγή που έχετε πάνω σας, από το πλευρό που νιώθετε
πως σας λείπει. Μα δεν σας λείπει κανένα πλευρο. Η Εύα σας συμπληρώνει. Σας
ενισχυει …τόσο, ώστε αν γίνετε ένα μαζί της θα ακουμπήσετε την κλίμακα της
τελειότητας. Το απόλυτο ένα, που ο Αδάμ και η Εύα πάντα θα ορίζουν. Το απόλυτο
ένα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Το είδε ο Θεος και χάρηκε.Το είδαν και άγγελοι και
ζήλεψαν την ομορφιά της εικόνας της αγάπης. </span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Τι πιο όμορφο!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><b>Βασίλης Τσαμπρόπουλος</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">(Περιλαμβάνεται στο υπό έκδοση βιβλίο Ad Libidum)</span></div>
</div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-6420830592771434072013-02-13T01:49:00.000-08:002020-04-09T08:22:32.152-07:00Αυθεντικό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhewa6hvfnYClhgb10yepyknteHeH2_DUB5amaJQq8yUZpInnJtSSfcvMiGOkmQ4bg3RDdbBIFf4LBTUKGR52xq9aVmd48ccLfp-luOr295QF27-F7hItgCmoTuszNpf0hAmzUfwHVfp3Ij/s1600/Awaiting+In+The+Moonlight-492920.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhewa6hvfnYClhgb10yepyknteHeH2_DUB5amaJQq8yUZpInnJtSSfcvMiGOkmQ4bg3RDdbBIFf4LBTUKGR52xq9aVmd48ccLfp-luOr295QF27-F7hItgCmoTuszNpf0hAmzUfwHVfp3Ij/s1600/Awaiting+In+The+Moonlight-492920.jpg" width="320" /></span></a></div>
<span class="userContent" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο δημιουργός μιμείται τον Δημιουργό, ακόμα και αν δεν Τον πιστεύει.<br />
Η μουσική, ως δημιουργία, δεν δαμάζεται. Έχει το αυτεξούσιο να
λειτουργήσει ελεύθερα ή να καθηλωθεί για πάντα. Για να λειτουργήσει
ελεύθερα, πρέπει να ταυτιστεί με τα συστατικά της ελευθερίας που είναι η
έλευση ορίων. Η έλευση ορίων είναι η πραγματική ελευθερία του
δημιουργού και η πραγματική ελευθερία του μουσικού εκτελεστή. Ποια<span class="text_exposed_show"> είναι ομως αυτά τα όρια; Για τον δημιουργό είναι άλλα. Για τον μουσικό εκτελεστή είναι άλλα. <br /> <br />
Ως δημιουργός καλείσαι, αφού έχεις κατακτήσει την τεχνική και την
τυπική γνώση της τέχνης σου, να προσδιορίσεις το υλικό της ψυχής σου. Ο
δημιουργός επιθυμεί, ακόμα και αν δεν τα καταφέρνει πάντα, να λειτουργεί
όπως ο Δημιουργός Θεός. Το δημιούργημά του -όπως ο άνθρωπος- διαθέτει
αυτεξούσιο και δεν μπορεί να το εξαναγκάσει να στραφεί προς την
κατεύθυνση που θέλει πάντα. Ο ίδιος ο δημιουργός αναγνωρίζει κάθε φορά
που παίζει το έργο του, μια καινούρια πτυχή που δεν είχε καν ορίσει
δημιουργώντας. Ένα εκπληκτικό ή απογοητευτικό νέο θέαμα, που απλώς
παρακολουθεί να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια του και στις άκρες των
χεριών του. Το δημιούργημα συχνά αμφισβητεί το δημιουργό του, όπως ο
άνθρωπος τον Θεό του. Ο δημιουργός όμως, επειδή πάντα αγαπάει ακόμα και
το πρώιμο άγουρο έργο των νεανικών του χρόνων, το αποδέχεται ως κομμάτι
του και το αγαπά περισσότερο από ό,τι αντανακλά το δημιούργημα καθεαυτό
την αξία του δημιουργού του.<br /> <br /> Τα όρια του δημιουργού είναι απλώς
η αναγνώριση ότι το έργο του διαθέτει αυτεξούσιο, ό,τι και όπως και αν
προσπαθεί να το πλάσει. Πάντα θα τον υπερβαίνει, πάντα θα ακολουθεί
συχνά δρόμο άλλο από εκείνον που τον προόριζε, πάντα θα τον αμφισβητεί
και άλλοτε θα τον πιστεύει. Το όριο του δημιουργού είναι ότι η μόνη
πιστοποίηση αυθεντικότητας που μπορεί να δώσει στο έργο του είναι η
αγάπη του. Κάθε τέμπο και καθεμιά ένδειξη εκφραστικής ποιότητας,
χαραγμένη στην παρτιτούρα του έργου του δεν αρκεί για να το περιορίσει.
Το δημιούργημα πάντα θα γεύεται από το δέντρο της γνώσης του καλού και
του κακού και πάντα θα ξεγυμνώνεται μπροστά στον δημιουργό του,
επιθυμώντας να του αντιταχθεί και να ορίσει αλλιώς τον δρόμο του. Όπως
και ο δημιουργός πάντα θα αγαπά το έργο του, ό,τι και αν ακούσει από
αυτό.<br /> <br /> Αν έτσι είναι για τον δημιουργό, πόσο μάλλον για τον
εκτελεστή της μουσικής! Αν τα κριτήρια του αυθεντικού χάνονται ακόμα και
για τον ίδιο τον δημιουργό, η ελευθερία του μουσικού ή αλλιώς η έλευση
των ορίων που καλείται να ακολουθήσει δεν μπορεί παρά να απέχει από την
τυπικότητα των κανονισμών και να βυθίζεται σε οριοθετήσεις ψυχικές. Ο
δημιουργός θέτοντας τους κανόνες του ρυθμού ή της έκφρασης, πράττει
ακόμα και ο ίδιος κατά προσέγγιση. Στην πραγματικότητα προσπαθεί να
εκφράσει με τα πενιχρά μέσα που διαθέτει αυτό που αισθάνεται. Αλλά οι
διαβαθμίσεις της ψυχής είναι πολύ πιο λεπτές από το piano και το
pianissimo, η ταχύτητα της ψυχική διάθεσης είναι πολύ πιο ανεξέλεγκτη
από το allegro και το presto. Όλα στο χαρτί είναι χάρτινα. Όλα όσα
τυπώνονται είναι κατά προσέγγιση. Η μουσική δημιουργία στην
πραγματικότητα δεν καταγράφεται ποτέ. Γι' αυτό όποιος καλείται να
εκτελέσει ένα μουσικό έργο στην πραγματικότητα δεν μπορεί ποτέ να
αποδώσει την αληθινή πιστότητά του, γιατί αυτή δεν του ανήκει, όπως
ελάχιστα ανήκει και στον δημιουργό του. Το μόνο που μπορεί να κάνει
είναι, αφού με κόπο και άσκηση, κατακτήσει τους χειρισμούς της τέχνης,
να αγαπήσει τον δημιουργό και ακολουθώντας τα χνάρια της ψυχής του, να
αποδώσει, με βάση τις κατά προσέγγιση οδηγίες του, την επιθυμία που
συχνά και ο ίδιος ο δημιουργός δεν κατάφερε να εκπληρώσει…</span></span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span class="userContent"><span class="text_exposed_show" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ </span></span><span class="text_exposed_show"><span class="userContentSecondary fcg"></span></span></div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-49329567420085869922013-02-12T04:03:00.000-08:002020-04-09T08:27:09.871-07:00Η ομορφιά της μίας νότας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_511a2777acb438c78884148">
<span class="userContent" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKsfpzh6-PJy2HZkuSR3CawkXTozkUl0sx6iUMec6nS8yq5PjkBd-ZV_LMoIoqdB85jnPrWR4Sx9KKAv-0JUNz57mhb2SfyYoEPpRqfH3qDtVlX2c34bmupXDiHGybJBJHA8RLTMnG9Oh0/s1600/%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CF%89%CE%B4%CE%AF%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><img border="0" height="245" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKsfpzh6-PJy2HZkuSR3CawkXTozkUl0sx6iUMec6nS8yq5PjkBd-ZV_LMoIoqdB85jnPrWR4Sx9KKAv-0JUNz57mhb2SfyYoEPpRqfH3qDtVlX2c34bmupXDiHGybJBJHA8RLTMnG9Oh0/s1600/%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CF%89%CE%B4%CE%AF%CE%B1.jpg" width="320" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="userContent" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Έρχεται μια στιγμή για όλους μας
αργά η γρήγορα που το βλέμμα μας αντικρίζει το πεντάγραμμο της μουσικής μας. Το
πεντάγραμμο της Μουσικής της ζωής μας και τη σύνθεση του μουσικού έργου που
ξεδιπλώνεται μέσα απ'αυτό. Ένα πεντάγραμμο που δείχνει γεμάτο, πλήρες σε όλες
τις γραμμές του, κυριευμένο και δομημένο από ποικιλόμορφες νότες σκορπισμένες
με όλων των ειδών τις τε<span class="text_exposed_show">χνοτροπίες σε κάθε γραμμή και διάστημα που το ορίζει.
Ένα πεντάγραμμο γεμάτο ποικίλματα, μουσικούς όρους, δυναμικές του ήχου, ενδείξεις του ρυθμού, δακτυλοθεσία για τον ορισμό της ''σωστής'' προσέγγισης
του έργου. Ένα πεντάγραμμο γεμάτο όρους ζωής και τεχνικές επίτευξης αυτών των
όρων που αναδεικνύει την ικανότητα της ευφάνταστης και περισπούδαστης τεχνικής
του δημιουργού - ανθρώπου που όμως εξωραΐζει με αυταρέσκεια και φιλαυτία το ίδιο
το έργο του μέσα από την δύναμη τάχα της τεχνικής του. Το εξωραΐζει, το
λουστράρει, το αρωματίζει απλά για να το δείξει στο ''κοινό'' του σαν ένα τρανό
επίτευγμα μόνο και μόνο για να νιώσει ξεχωριστός, διαφορετικός, υπεράνω όλων.
Να βρει τάχα τον ανώτερο εαυτό του, να γίνει δάσκαλος της σύνθεσης της ίδιας
της ζωής. Μέσα από την τεχνική του και τις ''μουσικές'' μεθοδείες και τρικ να
υπερέχει για να νιώθει δυνατός, έξυπνος, πλήρης, αυτάρκης, κριτής, σοφός Μέσα από αυτήν την τεχνική της επίπλαστης και ψεύτικης συνθετικής ικανότητας να
νιώσει Θεός.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="userContent"><span class="text_exposed_show" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ένα πεντάγραμμο που χαϊδεύει στην αρχή μα αργότερα καταπίνει
μονομιάς αυτόν που το έσπειρε μόνο με ποικίλματα, διανθίσματα, αρπισμούς και
σκάλες που δεν οδηγούν σε κανένα ουρανό, παρά μόνο σε σκοτεινά αδιέξοδα. Τις
τεχνικές που τελικά εξυπηρετούν μόνο τον σκοπό της κάλυψης των στρεβλών και
φάλτσων διαστημάτων του πενταγράμμου. Τις τεχνικές που ποτέ δεν θα
αντικαταστήσουν την Μελωδία της μιας αληθινής Νότας. Δεν πλάθεται τίποτα όμορφο
σε αυτό τον κόσμο πάνω σε ανύπαρκτη Μελωδία. Αλήθεια, δείχνει εύκολο κανείς να
παίξει μια μόνο νότα. Ποιος όμως μπορεί να νιώσει την αλήθεια της; Ποιος
πραγματικά μπορεί να δει στο πεντάγραμμο του γραμμένη μόνο μια νότα μα να
αντικρίσει έναν ολόκληρο κόσμο μέσα από αυτήν; Να ακούσει, να δει, να
αισθανθεί μέσα από το Ένα το Όλον. Να νιώσει ευγνωμοσύνη γιατί ακόμα και αυτή η
μία Νότα Μελωδίας είναι Δώρο. Μεγάλο Δώρο γιατί μόνο με την ύπαρξη της στο
πεντάγραμμο της ψυχής μας αυτή η Μελωδία δεν θα έχει ανάγκη καμία επίπλαστη
τεχνική για να την αντικαταστήσει. Θα λάμπει όπως ο χρυσός και θα κόβει όπως το
διαμάντι. Θα λάμπει σαν χρυσός στα μάτια εκείνων που τα είχαν κλειστά και
χαμηλωμένα και θα κόβει σαν το διαμάντι ματώνοντας τα χέρια εκείνων που την
υποτίμησαν και την αγνόησαν. Δεν υπάρχει ''τεχνική'' αποφυγής αυτής της στιγμής
για κανέναν. Πάντα το Έργο έλκεται από την Τονική Του και αργά η γρήγορα όλα
Εναρμονίζονται . </span></span></div>
<span class="userContent"><span class="text_exposed_show" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span></span></div>
</div>
<div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_511a2777acb438c78884148">
<span class="userContent"><span class="text_exposed_show" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_511a2777acb438c78884148">
<span class="userContent"><span class="text_exposed_show" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Βασίλης Τσαμπρόπουλος</span></span></div>
</div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-30002347257295683072013-01-24T03:23:00.001-08:002020-04-09T08:27:40.101-07:00Η αληθής μουσική σύνθεση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGh_DHesHepJuYS_jMay01RAx4v9NqMF-4oqRw5I6vfJpYdCgRBhRovYlBDPBGrAGL1dMFroUKfJ9jZ62SsdlsH9nUi699YLJmjcGx1H8muqpkpjSmX7Z7-uTLol5ggIS6NgDKCza0TImO/s1600/think_tree.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="234" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGh_DHesHepJuYS_jMay01RAx4v9NqMF-4oqRw5I6vfJpYdCgRBhRovYlBDPBGrAGL1dMFroUKfJ9jZ62SsdlsH9nUi699YLJmjcGx1H8muqpkpjSmX7Z7-uTLol5ggIS6NgDKCza0TImO/s320/think_tree.jpg" width="320" /></a></div>
<span class="userContent" style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Για να ξεφύγεις από τα μειονεκτήματα της Μουσικής που συνθέτεις πρέπει να τα διώξεις πρώτα από μέσα σου.<br /> Δεν υπάρχουν μειονεκτήματα της μουσικής σύνθεσης που να μην αντιστοιχούν σε τρωτά σημεία της ψυχής.<br /> Γιατί η μουσική σύνθεση<br /> Η αληθής μουσική σύνθεση<br /> από την ψυχή εκπηγάζει απευθείας</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span class="userContent"><br /></span>
Βασίλης Τσαμπρόπουλος</span></div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-22771048904233469552012-11-19T08:41:00.001-08:002020-04-09T08:46:25.666-07:00Όταν η ανύπαρκτη ισχύς συναντά τη σκιώδη δόξα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: x-small;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 17px;"></span></span><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: x-small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWrdQDe05EC_sY5As2sddSIpP0yAS1xOa-iKU1VXBt7E1YBMTu21tXWDQ-B0A-Xq2UNd4hLvQGNUtYs7-h3CNzwNg02i84RxNIjsbrbhvpCD1WZO8856hSUvlT7H0KBFWj0L1oF1bJtDHJ/s1600/Image.ashx.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWrdQDe05EC_sY5As2sddSIpP0yAS1xOa-iKU1VXBt7E1YBMTu21tXWDQ-B0A-Xq2UNd4hLvQGNUtYs7-h3CNzwNg02i84RxNIjsbrbhvpCD1WZO8856hSUvlT7H0KBFWj0L1oF1bJtDHJ/s320/Image.ashx.jpg" width="320" /></a></span><br />
<br />
<div style="font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: left;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="color: #333233;">Αν κοιτάξουμε γύρω μας θα δούμε πολλούς ανθρώπους που φαντάζουν ανεπαρκείς ξένοι, ατάλαντοι, λίγοι, ανέμπνευστοι, χωρίς ίχνος αγάπης και αγαθής προαίρεσης για αυτό που εκλήθησαν να προσφέρουν. Είναι αυτοί που συνήθως μας διαφεντεύουν. </span></span><br />
<span style="color: #333233; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Έχουν</span><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="color: #333233;"> αποκτήσει μια αναγνώριση και δόξα στα μάτια των πολλών που θαμπώνονται με τους τίτλους και τη θέα των ψεύτικων θρόνων. Μια ισχύ που στιγμιαία κλονίζει την αίσθηση του ανθρώπου που πιστεύει στην έννοια του δικαίου,στην έννοια της απονομής της δικαιοσύνης Σαν να μας στερούν αυτοί οι άνθρωποι ακόμα και την ευκαιρία να διεκδικήσουμε και να παλέψουμε για την Σωτηρία της καλής πρόθεσης,της έντιμης και φιλότιμης προσπάθειας. Τι συμβαίνει όμως στα αλήθεια; </span></span><br />
<span style="color: #333233; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Όλοι</span><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="color: #333233;"> αυτοί οι άνθρωποι λαμβάνουν αυτό ακριβώς αυτό που ζήτησαν. Αναλαμβάνουν ένα κυρίαρχο ρόλο σε μια θέση που δεν τους ανήκει για να παραστήσουν ανώδυνα το ρόλο που είχαν όνειρο να γευθούν αλλά ήταν ανεπαρκείς για να γίνει πραγματικότητα. Ήθελαν δηλαδή τη δόξα της ιδιότητας. Οι πιο πολλοί αναζητούν τέτοιου είδους δόξα επιβεβαίωσης. Τελικά αυτό που ζητούν το λαμβάνουν αλλά με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο. Αυτό ακριβώς παίρνουν. Γιατί;</span></span></div>
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: xx-small;">
<div style="font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 16px;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="color: #333233;">Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμωρία του εγωισμού τους από αυτήν την δόξα που κατέχουν. Η Δόξα είναι Νόμισμα που τιμά όσο αξίζεις. Άλλωστε αυτό σημαίνει και η λέξη από μόνη της. Δόξα. Δοκώ = Νομίζω. Αποκτούν έτσι τη Δόξα αυτού που αξίζουν και ας μην φαίνεται εξ αρχής. Καμαρώνουν για το Νόμισμα που κρατούν επιδεικτικά αλλά κρύβουν και τον πόνο που νιώθουν από το κάψιμο μέσα στη παλάμη τους. Ένα Νόμισμα που τη μια του πλευρά εκείνη που έχει τυπωμένη τη ''βασιλική'' μορφή τους, την κρατούν προς το μέρος των ανθρώπων. </span></span></div>
<div style="font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 16px;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="color: #333233;">Την άλλη όμως πλευρά του νομίσματος εκείνη που γράφει την τιμή την κοιτούν οι ίδιοι αλλά και εκείνοι που βρίσκονται πίσω από τη πλάτη τους. Οι αληθινά αδικημένοι από εκείνον που με τις μεθοδείες του τους γύρισε τη πλάτη. Βλέπουν την ίδια θέα. Την πραγματική τιμή του Νομίσματος. Αυτή είναι η καταδίκη..</span></span></div>
</span></div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-55887362199598150962012-11-04T16:47:00.000-08:002020-04-09T08:47:02.571-07:00Το θαύμα δεν γεννιέται "ως εκ θαύματος"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTkZdokqhMaYSBEjOQf4RvXpYt2kw5YoKj1n66PJhe1YFIh4f65kX0TRtRlwivvDu-kZW4Cb3Ftt3ECq_4plh6LGwp_8JFALuz-JugGpbUNygqh8evdp-NuGofQl-fr1uVZFj-E47UeWPL/s1600/growing-tree.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTkZdokqhMaYSBEjOQf4RvXpYt2kw5YoKj1n66PJhe1YFIh4f65kX0TRtRlwivvDu-kZW4Cb3Ftt3ECq_4plh6LGwp_8JFALuz-JugGpbUNygqh8evdp-NuGofQl-fr1uVZFj-E47UeWPL/s1600/growing-tree.jpg" width="213" /></a></div>
<span class="Apple-style-span" style="-webkit-text-decorations-in-effect: underline;"><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: Times, Times New Roman, serif; line-height: 18px;">Όταν οι άνθρωποι πάψουν να στηρίζουν τις προσδοκίες τους στους μικρούς θαυματοποιούς, που με τις αλχημείες τους υπόσχονται τα πάντα μέσα σε μια στιγμή, τότε θα καταλάβουν το λαβύρινθο της πλάνης, στον οποίο έχουν χαθεί. Αν όμως αναζητήσουν και πιστέψουν το Αληθινό Θαύμα, θα δουν εκστατικοί πως είναι εκείνο που καλλιεργείται πριν να ανθίσει και να ευωδιάσει με τη φανέρωσή του. Εκείνο που προϋπάρχει μέσα στους αιώνες, μα δεν γεννιέται ως εκ Θαύματος. Το Αληθινό Θαύμα δεν γεννιέται "ως εκ θαύματος".</span></span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-text-decorations-in-effect: underline;"><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; line-height: 18px;"><br /></span></span>
<span class="Apple-style-span" style="-webkit-text-decorations-in-effect: underline;"><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; line-height: 18px;">Βασίλης Τσαμπρόπουλος</span></span></span></div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-4070504061960342192012-10-15T16:35:00.000-07:002020-04-09T08:54:49.419-07:00Το νέκταρ του Θεού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<div class="separator" style="clear: both; font-family: georgia, "times new roman", serif; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; font-family: georgia, "times new roman", serif; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; font-family: georgia, "times new roman", serif; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicont-PB1v3FYaLHY8Z5TClot8MIEnH8o6XtNCImY-2wXbdrqov9qr-UkiDCq-alCSJ_RQfkpIq_iym1XN5rtp_4VE9nGGMDCTN26tSnm-Ky-0viBDpvUwLew7ch9-zjpuEfwfwGPBx1LB/s1600/grail.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicont-PB1v3FYaLHY8Z5TClot8MIEnH8o6XtNCImY-2wXbdrqov9qr-UkiDCq-alCSJ_RQfkpIq_iym1XN5rtp_4VE9nGGMDCTN26tSnm-Ky-0viBDpvUwLew7ch9-zjpuEfwfwGPBx1LB/s1600/grail.jpg" /></a></div>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">H Μουσική είναι η γλώσσα των Αγγέλων. Η μουσική των ανθρώπων είναι η πιο κοντινή αίσθηση της γλώσσας των Αγγέλων και του Θεού. Η Μουσική είναι η νίκη απέναντι στον θάνατο. Για τον λόγο αυτό, η Μουσική είναι Νέκταρ. </span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Νέκταρ δεν υπήρξε τυχαία ο χυμός των θεών του Ολύμπου. Η λέξη έχει μια
αποκαλυπτική ανατομία που χτίζεται στην αρχαιοελληνική ρίζα νεκ- και
στην κατάληξη -ταρ από το σανσκριτικό tarati. Η ρίζα νεκ είναι ρίζα του
θανάτου και της νύκτας. Νέκυς, Νυξ, Νεκρός, Νύκτα…, όπως και Nigrum
(=μαύρο στα Λατινικά). Τarati σημαίνει διαπερνώ και νικώ. Γι' αυτό το
Νέκταρ είναι η νίκη του Θανάτου. Στον εμπνευσμένο νου των αρχαίων Ελλήνων, το απολάμβαναν ως χυμό μόνο οι θεοί που νίκησαν το θάνατο του
φθαρτού σώματος, οι θεοί του Ολύμπου. Η κατεξοχήν όμως νίκη του θανάτου
δεν ήταν παρά η Σταύρωση και η Ανάσταση του Χριστού. </span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Εκεί ακούστηκε η αληθινή Γλώσσα του Θεού.<br /> Εκεί γράφτηκε η αληθινή Νίκη του θανάτου. <br /> Εκεί έλαβε χώρα το Νέκταρ, αναβλύζοντας από τη λογχισμένη πλευρά…<br /> Εκεί ακούστηκαν τα πρώτα μέτρα της αληθινής Μελωδίας.<br /> Εκεί γεννήθηκαν οι Βυζαντινοί Ύμνοι<br /> Εκεί αποκαλύφθηκε η άλλη Μουσική, που ενέπνευσε τα πιο δυνατά έργα όλων των εποχών.<br /> Εκεί αποδείχθηκε ότι η Μουσική του Θεού, αλλά και όση παραχώρησε από αυτήν στους ανθρώπους, δεν είναι κάτι άλλο παρά Νέκταρ.</span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Βασίλης Τσαμπρόπουλος</span></div>
</div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-5728418843755311992012-10-04T14:23:00.000-07:002020-04-09T08:48:48.977-07:00Ύπαρξη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFheMUCdm-lbMKr019CKR8vCDodOwiOwBGRd9DUdPHgiXRQCKaHcyrwPdRlcJOPsVkYGGDhwWzphqqwmgz4HVXIcL_ir_FwUrX-HD4JBNpHKq8BzZo02l_-DBN5r4-vef5eBiQR5k0uyeg/s1600/ufgik.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="221" mea="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFheMUCdm-lbMKr019CKR8vCDodOwiOwBGRd9DUdPHgiXRQCKaHcyrwPdRlcJOPsVkYGGDhwWzphqqwmgz4HVXIcL_ir_FwUrX-HD4JBNpHKq8BzZo02l_-DBN5r4-vef5eBiQR5k0uyeg/s320/ufgik.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η Ύπαρξή μας λαμβάνει την πραγματική της υπόσταση μέσα από την κατανόηση και την πλήρη παραδοχή της ανυπαρξίας μας, υπό την έννοια της πλήρους απουσίας του Εγώ και των ψεύτικων ειδώλων που χτίζουμε μέσα μας, για να καλύψουμε τις αδυναμίες μας. Δεν κατέχουμε, δεν ορίζουμε, δεν κατευθύνουμε. Αποκτούμε Υπόσταση ως Μέσα, ως Αγωγοί, μόνον όταν η Θεία Χάρις κυλήσει μέσα μας. Τότε καθετί που κάνουμε αντανακλά την Αλήθεια Του που διαπερνά τα πάντα. </span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Βασίλης Τσαμπρόπουλος</span></div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-25778725314892651482012-09-20T07:14:00.001-07:002020-04-09T08:54:12.119-07:00Πνευματικοί Λόγοι ενός Πιανίστα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><br />
</span><br />
<div style="font-family: "lucida grande"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-akF7NhjdkcnNG59sOMMEl84XYb8UtKlpNyDmWJyxloncXdUR-_m9k798jXwOI-XungCjOV_w628A4XSrm1qhkSIJSHephlPhFiXZ833VQJn5Dfd676WRCEImzmUs4T38BOhLeKPlW_Se/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-akF7NhjdkcnNG59sOMMEl84XYb8UtKlpNyDmWJyxloncXdUR-_m9k798jXwOI-XungCjOV_w628A4XSrm1qhkSIJSHephlPhFiXZ833VQJn5Dfd676WRCEImzmUs4T38BOhLeKPlW_Se/s1600/images.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIxFH11ZOvK-RMn4bXgvBS4eLLbIVnWgxwC0w7CbBVKWgE1G4G6jPNmAQpm7vMch6PBu6j2nofRb8cqJLZ_NFdtIjvL_5vyks8I25CJV-Q81E_wb0SWkIeQ9NBPp4BMHiPkURPZckI1Jv4/s1600/3d-keyboard-to-heaven-wallpaper-600x337.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: black; font-size: small;"></span></a><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: small;">Μουσική δεν μαθαίνεις στο Ωδείο. Στο Ωδείο μαθαίνεις τον τρόπο της, την τεχνική της. Μουσική μαθαίνεις, όταν ανακαλύπτεις τον εαυτό σου.</span></div>
<div style="font-family: "lucida grande"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: small;">Η μελέτη στο πιάνο μοιάζει πολύ με τη προσευχή στον Θεό Είναι πορεία πνευματικής εξέλιξης και ανόδου του ανθρώπου. Ο δρόμος αυτής της εξέλιξης όμως είναι στενός, μα έτσι πρέπει. Μη σε φοβίζει αυτό.</span></div>
<div style="font-family: "lucida grande"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: small;">Μάθε να μη χαίρεσαι, όταν τρέχουν τα δάχτυλά σου στα πλήκτρα γρήγορα. Δεν είναι σπουδαίο. Μάθε καλύτερα να τρέχει ο νους σου γρήγορα και τότε τα δάχτυλά σου θα υποτάσσονται σε αυτόν.</span></div>
<div style="font-family: "lucida grande"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: small;">Τα χέρια σου δεν παίζουν από μόνα τους. Τα οδηγεί το μυαλό σου. Μα και εκείνο δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα από μόνο του, αν δεν ακούει την καρδιά σου.</span></div>
<div style="font-family: "lucida grande"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: small;">Τα χέρια σου να είναι καθαρά όταν ακουμπάς το πιάνο σου. Πιο καθαρή όμως να είναι η καρδιά σου.</span></div>
<div style="font-family: "lucida grande"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: small;">Να νιώθεις πάντα πως καλείσαι να κατανοήσεις ένα έργο που δεν έγραψες εσύ. Πρώτο σου μέλημα να είναι η κατανόηση και ότι κρατάς στα χέρια σου κάτι που δεν σου ανήκει. Το έργο κάποιου δημιουργού. Σεβάσου το.</span></div>
<div style="font-family: "lucida grande"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: small;">Όσο πιο πολύ ταλέντο έχεις, τόσο να κρατάς τη σεμνότητα και την ταπεινότητά σου. Το ταλέντο είναι παραχώρηση. Δεν σου ανήκει! Προσπάθησε να το διαχειριστείς σωστά, με σύνεση, με φόβο, κάποιες στιγμές, με μεγάλη χαρά κάποιες άλλες, αλλά πάντα σαν να είναι κάτι που το φιλοξενείς στο σπίτι της καρδιάς σου. Εκείνο μπορεί να φύγει όταν το θελήσει ο Θεός. Δέξου το αυτό ήρεμα και με αγάπη. Τότε, οι στιγμές που θα περνάς μαζί του θα είναι ανεπανάληπτες.</span></div>
<div style="font-family: "lucida grande"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: small;">Ρώτα τον εαυτό σου τον λόγο που παίζεις πιάνο, που ασχολείσαι με τη μουσική. Πρέπει να σου έρθει ένα χαμόγελο και ένα αίσθημα αγάπης στην καρδιά σου, πριν ορίσεις την απάντηση. Να ανησυχήσεις αν δεν συμβεί...</span></div>
<div style="font-family: "lucida grande"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: small;">Είναι πολύ διαφορετικό να παίζεις, απλά, πιάνο, από το να είσαι στα αλήθεια πιανίστας - εκτελεστής. Αυτός που παίζει, απλά, πιάνο είναι σαν κάποιον άνθρωπο που ξέρει τάχα τα πάντα και μιλάει για όλα εύκολα…, για την αγάπη, την αλήθεια, τους ανθρώπους… Ο πραγματικός μουσικός εκτελεστής μοιάζει με Μοναχό. Γιατί; Γιατί έχει σκυμμένο το κεφάλι. Δε μιλάει... Γιατί ξέρει που βρίσκεται.</span></div>
<div style="font-family: "lucida grande"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: small;">Μάθε την αξία της σιωπής. Μη φλυαρείς, όταν παίζεις. Μη ναρκισσεύεσαι. Μάθε να ακούς τις παύσεις σαν μουσική. Φαντάσου σε δύο λεπτά να τα πεις όλα…, πως θα σε ακούσει ο άλλος για μια ώρα… Να είσαι εγκρατής στην προσφορά σου, αλλά γενναιόδωρος στον τρόπο που τη δίνεις….</span></div>
<div style="font-family: "lucida grande"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: small;">Δίνεις πνευματική τροφή στο ακροατήριό σου! Πρόσεξε λοιπόν! Έχεις ευθύνη για την υγεία του. Προφύλαξέ το! Μην προσπαθείς να αρέσεις. Δώσε του αυτό που η καρδιά σου γνωρίζει σαν αλήθεια. Άφησέ το μπροστά του με αγάπη. Μη σε απασχολεί, εάν θα γίνει αποδεκτή αυτή η προσφορά. Αρκέσου στη χαρά που παίρνεις, μέσα από αυτήν.</span></div>
<div style="font-family: "lucida grande"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: small;">Κάνε υπακοή με χαρά στους δασκάλους σου. Όχι με εξαναγκασμό. Άφησέ τους να σε βοηθήσουν να βρεις τον τρόπο να ακούσεις, μέσα από τα δικά σου αυτιά, τη μουσική. </span></div>
<div style="font-family: "lucida grande"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: small;">Η τεχνική είναι ένα κουτί με εργαλεία. Παίρνε μόνο αυτό που χρειάζεσαι κάθε φορά. Μην επιλέγεις κατάλληλες ώρες για να μελετάς. Βρες κατάλληλες στιγμές που θα νιώθεις τον σκοπό της μελέτης. Να χαίρεσαι όταν πονάει το σώμα σου.</span></div>
<div style="font-family: "lucida grande"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: small;">Να ανησυχείς όταν όλα έρχονται εύκολα….</span></div>
<div style="font-family: "lucida grande"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: small;">Και το πιο σημαντικό! Δεν μπορείς να αγαπάς τη μουσική και να μην αγαπάς τον Θεό. Και δεν μπορεί να αγαπάς τον Θεό και να μην αγαπάς τη μουσική. Πάνε μαζί…, πάντα…, από την αρχή! Αν το καταλάβεις, τότε κάθε νότα που θα παίζεις, θα περικλείει έναν κόσμο αγάπης, δοσμένο από Αυτόν. </span></div>
<div style="font-family: "lucida grande"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: small;">Ελπίζω να σε βοήθησα… Αυτός είναι ο τρόπος μου που βλέπω το πιάνο και τη μουσική.</span></div>
<div style="font-family: "lucida grande"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: small;">Αυτές είναι οι κλίμακες που προσπαθώ να μάθω και πάντα θα προσπαθώ...</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: small;"><br /></span>
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: small;">Βασίλης Τσαμπρόπουλος</span></div>
</div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-515376972265366915.post-57916856238043297202012-09-17T07:20:00.000-07:002012-10-16T03:00:54.658-07:00Όποιος Αγαπάει<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h6 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji1cMVUpg2QqYMT8xNAq_phhacrW7Tu61WCR4kwfoPxZIHtF70Tmix2AqjqM4eKOzW1-DH453CBmAA5ceIJNfnYm6JS5tMLa7tlz-ezDeO7dPmDplpZuHaKklUL3VIlVH1ngbHO4Nvp0Bi/s1600/%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82+%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%81%CF%86%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji1cMVUpg2QqYMT8xNAq_phhacrW7Tu61WCR4kwfoPxZIHtF70Tmix2AqjqM4eKOzW1-DH453CBmAA5ceIJNfnYm6JS5tMLa7tlz-ezDeO7dPmDplpZuHaKklUL3VIlVH1ngbHO4Nvp0Bi/s1600/%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82+%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%81%CF%86%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82.jpg" /></a><span style="font-size: large;"><span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent">"Όποιος αγαπάει λίγο, δίνει λίγο<br /> <br /> όποιος αγαπάει περισσότερο δίνει περισσότερο<br /> <br /> κι όποιος αγαπάει πάρα πολύ τι έχει αντάξιο να δώσει;<br /><div class="text_exposed_show">
<br />
Δίνει τον εαυτό του..." <br />
<br />
<br />
<br />
Γέρων Πορφύριος</div>
</span></span></span></h6>
</div>
Vassilis Tsabropouloshttp://www.blogger.com/profile/05863227792197215910noreply@blogger.com0